มีอกุศลจิตเป็นของแน่นอน แต่จะถึงเข้าขั้นบ้าหรือไม่
อ.อรรณพ ผู้ที่ประกอบด้วยอกุศลมีความเคียดแค้นชิงชัง ก็ดูเหมือนว่าเขาเป็นคนปกติ แต่จริงๆ แล้วขณะที่อกุศลจิตเกิด วิกล วิกาล ไปด้วยอกุศลประการต่างๆ เพียงแต่ว่าเขาก็มีการตรึกไปในทางอกุศล แต่สำหรับคนที่เราเรียกว่าเป็นคนวิกลจริต คือ มีความสับสน คิดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไม่ประติดประต่อกัน แต่ทั้งสองบุคคลนี้ถ้าไม่ได้เข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงก็เป็นอกุศล
ท่านอาจารย์ คือทุกคนก็มีอกุศลจิตเป็นของแน่นอน ใช่ หรือไม่ เข้าเขต หรือถึงขีดบ้า หรือไม่ ถ้าผิดปกติเราใช้คำนี้ใช่ หรือไม่ แต่ถ้าเป็นปกติเราจะกล่าวว่าอาหารกำลังอร่อย นี่กำลังบ้า หรือไม่ ก็คงจะเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องเข้าใจความหมายที่เราใช้ด้วยว่าทุกคนมีอกุศล แต่ถ้าผิดปกติเมื่อใด เราก็จะเริ่มใช้ในความหมายอ่อนๆ ก่อน บางคนอาจจะบ้ารถยนต์ทุกยี่ห้อ หรือรถเก่ากี่คันเก็บเอาไว้ บางคนอาจจะบ้าต้นไม้บางชนิด เช่น ต้นบอน หรืออะไรก็ได้ ก็แล้วแต่ว่าเราใช้ภาษาบ่งถึงให้เข้าใจถึงความผิดปกติ เพราะธรรมดาทุกคนก็มีอกุศล แต่ถ้ามากผิดปกติเราก็ใช้คำนั้นจนกระทั่งถึงคำว่าวิกลจริต ก็จะต้องผิดปกติจากธรรมดา เกินจากธรรมดามาก แต่ก็คืออกุศลนั่นเอง เพราะกุศลเป็นอย่างนั้นไม่ได้
ที่มา ...