การสะสมของอกุศลที่นำไปสู่อาการวิกลจริต
ผู้ฟัง คำว่าบ้าดีเดือด จากพจนานุกรม มีอาการคลุ้มคลั่ง มุทะลุดุดันเป็นคราวๆ
ท่านอาจารย์ ก็ชัดเจน คืออย่างไร ก็ไม่พ้นสภาพของจิต เพราะฉะนั้นจะเห็นโทษของอกุศลที่สะสมทีละเล็กทีละน้อย อย่างที่กล่าวว่าเวลาที่กล่าวว่า เวลาพูดถึงสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ สัมผัปปลาปวาจา พูดมากๆ จิตใจของเราจะคิดเรื่องอะไร จะคิดเรื่องธรรม หรือจะคิดเรื่องที่กล่าวเล่นๆ ไปเรื่อยๆ มากๆ เพิ่มขึ้นๆ ทั้งวันทั้งเดือนทั้งปีก็เป็นเรื่องพูดเล่น ไม่ใช่พูดจริง ไม่ใช่พูดในสิ่งที่เป็นสาระ หรือสิ่งที่มีประโยชน์ ฉะนั้นกาย วาจา ก็ส่องไปถึงสภาพของจิต ซึ่งถ้าจิตในขณะนั้นมีความคิดในเรื่องนั้นมาก ก็แสดงอาการของความฟุ้งซ่านจนกระทั่งเป็นอุปนิสัย นั่นก็เป็นประการหนึ่ง และอีกประการหนึ่งก็คือเวลาที่ดื่มสุราก็จะทำให้ขาดสตินี่แน่นอน ทำสิ่งซึ่งถ้าไม่ดื่มจนเมาไม่สามารถจะทำได้เลย ก็แสดงให้เห็นว่าเมื่อมีมากขึ้นสะสมไว้จากชาติหนึ่งไปอีกชาติหนึ่งบ่อยๆ ก็จะถึงอาการที่มีอาการของความผิดปกติที่เป็นบ้าได้ เพราะฉะนั้นก็อาจเป็นเรื่องของโรคภัย เพราะว่าแม้ว่าจะไม่มีโรคภัย ทุกคนก็ฟุ้งซ่านกันอยู่แล้วใช่ หรือไม่ แล้วก็ถ้ามีโรคภัยร้ายแรงขึ้น ความฟุ้งซ่านจะเพิ่มขึ้นได้ หรือไม่ ในเรื่องโรคนั้น ในเรื่องความเป็นห่วง สารพัดเรื่องจะติดตามมา เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นผู้ที่ได้สะสมมาทั้งการดื่มสุรา หรือการพูดสิ่งที่ไร้สาระไม่เป็นประโยชน์ การคิดนึกเรื่องที่ฟุ้งซ่านไปต่างๆ ก็เป็นส่วนประกอบของการสะสมของจิตที่จะทำให้มีลักษณะของอาการผิดปกติที่เรียกว่าวิกลจริตได้
ที่มา ...