อาศัยอุเบกขาอาศัยเนกขัมมะ ๖ ละอุเบกขาอาศัยเรือน ๖

ข้อความต่อไปมีว่า

ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ใน ๓๖ ประการนั้น พวกเธอจงอาศัย คือ อิงอุเบกขาอาศัยเนกขัมมะ ๖ นั้นๆ แล้วละ คือ ล่วงเสียซึ่งอุเบกขาอาศัยเรือน ๖ นั้นๆ อย่างนี้ ย่อมเป็นอันละอุเบกขานั้นๆ ได้ เป็นอันล่วงอุเบกขานั้นๆ ได้

พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมเพื่ออนุเคราะห์เกื้อกูลในการเจริญสติปัฏฐานเป็นอันมาก แม้โสมนัสอาศัยเรือนก็ ๖ ทางตาหูจมูกลิ้นกายใจไม่ได้เว้นเลย โทมนัสอาศัยเรือนก็ ๖ เหมือนกัน ทางตาหูจมูกลิ้นกายใจไม่ได้เว้นเลย แม้อุเบกขาเวทนาก็ ๖ ตาหูจมูกลิ้นกายใจไม่เว้นเลย เมื่อมีเป็นของจริง เจริญสติได้ไหม ทางตาในขณะที่เห็นรูปแล้วก็เกิดโสมนัส หรือโทมนัส หรืออุเบกขา ทางหูเจริญสติได้ไหม การเจริญสติปัฏฐานต้องไปทำอะไรใหม จะไปสร้างเวทนาได้ไหม ก็ต้องเป็นตัวตนใช่ไหม ที่เข้าใจว่าสร้างได้ แต่ความจริงการเจริญสติปัฏฐานเป็นเพียงสภาพที่ระลึกรู้ลักษณะของสิ่งที่ปรากฏตามปกติ จึงจะชื่อว่าเห็นธรรมตามความเป็นจริง ถ้าไปสร้างหรือไปทำขึ้นก็ไม่ใช่ความจริง เป็นความผิดปกติ