ความสมบูรณ์ของปัญญาที่รู้ทำให้คลายการยึดถือเป็นลำดับ

มีปัจจัยก็ต้องเกิด การเจริญสติปัฏฐานเป็นการรู้ปัจจัยของงาน และรูปที่พิจารณา ถ้าไม่พิจารณาจะไม่รู้ว่าสภาพนั้นเป็นนามหรือเป็นรูป เมื่อไม่รู้ว่าเป็นนามหรือเป็นรูป ก็จะไม่มีปัญญาสมบูรณ์ถึงจะรู้ว่านามนั้นเกิดขึ้นเพราะอะไรเป็นปัจจัย รูปนั้นเกิดขึ้นเพราะอะไรเป็นปัจจัย เมื่อไม่รู้ก็ไม่คลายลงไป ถ้าว่าการเจริญสติปัฏฐานความสมบูรณ์ของปัญญาที่รู้จะทำให้คลายการยึดถือตามรูปมาเป็นตัวตนเป็นลำดับเป็นขั้นๆ ไป ไม่ใช่รู้เพียงแค่ลักษณะของนามของรูป ปัญญายังสมบูรณ์ต่อไปอีก

ถ้าใครถามถึงคำแนะนำสั้นๆ ก็บอกว่า เป็นผู้มีปกติเจริญสติ ไม่จำกัดสถานที่ ไม่จำกัดเวลา ไม่จำกัดอารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นขณะที่นั่ง นอน ยืน เดิน พูด นิ่ง คิด เหยียด คู้ ดื่ม เคี้ยว ลิ้ม ระลึกรู้ลักษณะของนาม และรูปทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ ไม่เว้น