จูฬราหุโลวาทสูตร

ขอกล่าวถึงพระพุทธโอวาทต่างๆ ที่ได้ทรงโอวาทท่านพระราหุล ให้ทราบว่า ท่านพระราหุลนั้นท่านไม่ใช่อุคฆฏิตัญญู ไม่ใช่วิปจิตัญญู ท่านเป็นเนยยบุคคล และสำหรับเนยยบุคคลนั้นต้องเจริญสติมากทีเดียว เพราะเหตุว่าต้องละอนุสัยกิเลสที่เคยไม่รู้ลักษณะของนาม และรูปที่เคยยึดถือนามรูปว่าเป็นตัวตน เป็นสัตว์ เป็นบุคคล เพราะฉะนั้น การละ ก็จะต้องเจริญสติมากจนกระทั่งรู้ทั่ว แล้วก็รู้ชัดจริงๆ

มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ จูฬราหุโลวาทสูตร มีข้อความว่า

ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคประทับ ณ พระวิหารเวฬุวัน ท่านพระราหุลอยู่ ณ ปราสาทชื่อว่า อัมพลัฏฐิกา เวลาเย็น พระผู้มีพระภาคเสด็จไปที่ปราสาทที่ท่านพระราหุลอยู่ ทรงโอวาทท่านพระราหุลว่า

จักไม่กล่าวมุสา แม้เพราะหัวเราะกันเล่น และควรพิจารณาก่อนจึงกระทำกรรมด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ

คือ พิจารณาว่าการกระทำสิ่งนั้นๆ จะไม่เบียดเบียน จะไม่ก่อให้เกิดทุกข์ทั้งตนเอง และกับผู้อื่นด้วย

ขณะนั้นท่านพระราหุลไม่ใช่ฆราวาส เป็นบรรพชิต แต่ก็มีชีวิตเป็นปกติ และชีวิตของผู้ที่เป็นพุทธบริษัทที่ได้ฟังธรรม ก็ย่อมเจริญสติปัฏฐานเพื่อรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง เพื่อรู้แจ้งอริยสัจธรรม

เพราะฉะนั้น ถึงแม้จะเป็นท่านพระราหุล พระผู้มีพระภาคก็ยังได้ทรงโอวาทท่านในเรื่องของชีวิตที่เป็นปกติธรรมดาจริงๆ