โลภมูลจิตเป็นสิ่งที่ทุกคนมีเว้นพระอรหันต์

ในคราวก่อนก็เป็นเรื่องของจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐานหมวดแรกคือ สราคจิตได้แก่โลภมูลจิต ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนมี เว้นพระอรหันต์บุคคลประเภทเดียวเท่านั้นที่ไม่มี และสำหรับเรื่องจิตก็เป็นเรื่องที่ว่า ถ้าเป็นสิ่งที่มีเป็นของจริงแล้วก็เกิดกับตนตลอดเวลา ถ้าสติไม่ระลึกรู้ตามความเป็นจริงแล้วล่ะก็ ไม่มีโอกาสเลยที่จะละการยึดถือสภาพรู้คือจิตของตนเอง ซึ่งเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย แต่ละวัน ทุกๆ ขณะ ที่จะละคลายการยึดถือว่าเป็นตัวตนนั้นก็เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ถ้าสติไม่ระลึกรู้ เพราะฉะนั้นเรื่องของการเจริญวิปัสสนา แล้วจะเว้นไม่ระลึกรู้เวทนา หรือว่าไม่ระลึกรู้จิตนั้น เป็นสิ่งซึ่งจะไม่ทำให้รู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้