ฟังก็รู้ แต่เมื่อไรปัญญาจะรู้ว่าเป็นรูปารมณ์เท่านั้น

ผู้ฟัง ตรงนี้ต้องถามให้มากๆหน่อย คือว่าขณะที่หลงลืมสติ ก็เห็นว่าเป็นถ้วย เป็นจาน ขณะที่มีสติก็เห็นว่าเป็นถ้วย เป็นจาน แล้วมันจะต่างกันอย่างไรครับ ปัญญาเมื่อไรจะรู้ว่า เป็นรูปารมณ์ เป็นสภาพที่ระลึกทางตาเท่านั้น ที่อาจารย์กล่าวไว้ว่า เป็นสิ่งที่ปรากฏได้ทางตาเท่านั้น จานไม่มี ถ้วยไม่มี การฟังก็รู้อยู่ แต่เห็นทีไร มันก็เป็นจาน เป็นถ้วยทุกที ไม่ว่าจะมีสติ หรือหลงลืมสติ ก็เป็นอย่างนั้นทุกที

ท่านอาจารย์ หมายความว่าการระลึกยังไม่พอ ท่านผู้ฟังก็จะตอบว่า พอแล้ว เพราะว่ามากแล้ว บ่อยแล้ว ถ้าพอแล้ว คือ ประจักษ์ แต่ก็ยังไม่จบนะคะ เพราะแม้แต่พระโสดาบันบุคคลก็ยังเป็นพระเสกขบุคคล คือ ผู้ที่ยังต้องศึกษาต่อไป จนกว่าจะถึงความเป็นพระอรหันต์