ส่วนใหญ่จะติดในกุศล
ผู้ฟัง ฉะนั้นการสะสมที่เป็นกุศลนี่ค่อนข้างจะยาก แต่ว่าอกุศลที่เกิดขึ้นทุกวันๆ ก็มาจากการสะสมเหมือนกันแต่มากกว่า อย่างนั้นใช่ไหม
ท่านอาจารย์ ถูกต้อง และบางครั้งจะติดในกุศล ต้องการกุศล และปัญญา บังอีกแล้วไม่ให้รู้ว่าขณะนั้นที่เป็นกุศลก็เป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่ง เพราะฉะนั้นสติปัฏฐานจึงเป็นหนทางเดียวที่จะรู้ว่าสิ่งที่มีเป็นสภาพธรรมไม่ใช่ขั้นคิด แต่มีการรู้ลักษณะตรงลักษณะ เช่น แข็งก็มีลักษณะ ก็รู้ว่าลักษณะนั้นมี สิ่งที่กำลังปรากฏทางตาก็มีก็เป็นอีกลักษณะหนึ่ง เพราะฉะนั้นถ้าสติสัมปชัญญะเกิดบ่อยๆ ค่อยๆ รู้ขึ้นทีละเล็กทีละน้อย ก็คือเป็นลักษณะแต่ละลักษณะของธรรมนั่นเอง ก็จะค่อยๆ คลายการยึดถือว่าเป็นเรา
ผู้ฟัง ทั้งหมดเราจะมาตรึกว่าสิ่งที่เราเห็นนั้นเกิดสาระไหม ถ้าเราได้ฟังแล้ว ว่ามีสาระหรือเราคุยให้ใครฟังหรือเราฟังใครพูด ถ้าไม่เกิดสาระเราก็ไม่ต้องจดจำอะไร
ท่านอาจารย์ ทั้งหมดคือคิด และเป็นเราคิด จนกว่าจะรู้ว่าคิดก็เป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่ง นี่คือการฟังจะนำไปสู่ความเข้าใจถูกว่าแม้ขณะที่คิดก็สามารถจะรู้ได้ว่าเป็นสภาพธรรมที่คิด ไม่ใช่เห็น มิฉะนั้นก็เป็นเราไปหมด อย่างน้อยที่สุดถ้าขณะนี้เข้าใจว่ามีสิ่งที่ปรากฏแล้วยังไม่รู้ ก็เตือนได้ใช่ไหม เมื่อยังไม่รู้ก็ค่อยๆ ฟังจนกว่าจะรู้ จนกว่าจะตรงลักษณะ เข้าใจลักษณะนั้น
ที่มา ...