การถวายที่ดินสร้างสำนัก

ผู้ฟัง เรื่องของทิฏฐิ ในพุทธศาสนาถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ เพราะส่วนใหญ่ผู้ที่มีทิฏฐิอย่างแรงกลา ชาวโลกเขาถือว่า เขามีปัญญา ส่วนใหญ่อาจารย์ใหญ่ๆ ทุกวันนี้ มีความเห็นผิด มีข้อปฏิบัติผิด เสร็จแล้วก็ทำให้ท่านดังได้ มีเยอะ โดยเฉพาะอีกอย่างหนึ่ง บุคคลส่วนใหญ่นี้เชื่อตามอาจารย์แล้วเห็นความเลื่อมใส ก็เลยถวายที่ดินให้สร้างสำนักปฏิบัติ ก็การถวายที่ดินให้สร้างสำนักปฏิบัติ เป็นกุศลให้ไปสวรรค์ได้ ใช่ไหมครับ

ท่านอาจารย์ ผลของอะไรคะ

ผู้ฟัง ผลของทาน

ท่านอาจารย์ ผลของทาน แต่ไม่ใช่ผลของความเห็นผิด

ผู้ฟัง อันนี้ผลของทานที่จะเกิดขึ้นได้ ก็เกิดมาจากความเห็นผิดเป็นปัจจัย ก็บอกว่า ผู้ที่จะพ้นทุกข์ได้ ต้องเข้าสำนักปฏิบัติ ถ้าไม่เข้าสำนักปฏิบัติแล้วพ้นทุกข์ไม่ได้ เพราะฉะนั้นเขาจึงให้ที่ดินสร้างสำนักปฏิบัติ เพราะฉะนั้นการให้ที่ดินสร้างสำนักปฏิบัติก็เกิดจากปัจจัย คือ ความเห็นอันนั้น

ท่านอาจารย์ ถ้าจุดประสงค์ คือ การให้เพื่อตั้งสำนักปฏิบัติที่ไม่ถูก ขณะนั้นไม่ใช่กุศลค่ะ ไม่จัดว่าเป็นทาน ทานหมายความถึงการช่วยเหลือสงเคราะห์ผู้ที่ควรสงเคราะห์ ผู้ที่กำลังทุกข์ยากเดือดร้อน หรือผู้ที่กำลังต้องการสิ่งหนึ่งสิ่งใด และผู้ที่มีจิตเมตตาอนุเคราะห์สงเคราะห์ให้บุคคลนั้นได้รับสิ่งที่เป็นประโยชน์

ผู้ฟัง จะเป็นประโยชน์หรือไม่เป็นประโยชน์ก็แล้วแต่ แต่วัตถุเขาก็สละให้นี่ครับ ที่ดิน บางทีเป็นแสน เป็นล้าน เขาก็ให้กับบุคคลอื่นทั่วๆ ไป เป็นสาธารณะ เพราะฉะนั้นก็ต้องเป็นการให้นี่ครับ

ท่านอาจารย์ แล้วแต่เจตนาของผู้ให้ค่ะว่า ให้เพื่ออะไร

ผู้ฟัง ก็ให้เพื่อสร้างสำนักปฏิบัติไงครับ

ท่านอาจารย์ สร้างสำนักปฏิบัติ เพื่อให้การปฏิบัติผิดเจริญงอกงามขึ้น ขณะนั้นไม่ใช่กุศลแน่

ผู้ฟัง แต่ขณะที่ให้ ขณะนั้นเป็นกุศล ได้ไหมครับ

ท่านอาจารย์ อันนี้เป็นเรื่องที่ยาก และละเอียดนะคะ เพราะบางท่านอยากจะถวายบางอย่างแก่สงฆ์ เพราะเหตุว่าท่านเป็นผู้มีทรัพย์สิน มีทุกสิ่งทุกประการ ซึ่งท่านก็ไม่อยากจะเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัวของท่าน เพราะเหตุว่าก็มากมายเหลือใช้ ถ้าได้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นก็จะเป็นการดี ก็มีจิตคิดที่จะสละ ถ้าในขณะนั้นไม่มีเจตนามุ่งที่จะให้บุคคลอื่นประพฤติปฏิบัติผิด แต่มุ่งที่จะให้เป็นสถานที่สำหรับการศึกษา หรือการปฏิบัติธรรม และหวังว่าจะเป็นที่ๆ มีการปฏิบัติถูก ขณะนั้นก็เป็นกุศลนะคะ แต่ไม่ใช่เพราะเหตุว่ากำลังมีความเห็นผิด มุ่งที่จะส่งเสริมข้อปฏิบัติที่ผิด ถ้าในขณะนั้นแล้วละก็ไม่ใช่กุศล

เรื่องของความเห็นผิด เป็นเรื่องซึ่งถ้าได้มีการฟัง และพิจารณาเหตุผลที่ถูก ก็ยังสามารถที่จะคลาย หรือละความเห็นผิดนั้นได้ เพราะฉะนั้นในบรรดาท่านที่เคยปฏิบัติผิด หรือเห็นผิดมาแล้ว เวลาที่ได้ฟังพระธรรมจากพระผู้มีพระภาค ท่านเป็นผู้ที่เกิดการพิจารณาถูกต้องขึ้นขณะใด มีความเห็นถูกเกิดขึ้นขณะใด ท่านก็สามารถที่จะรู้แจ้งอริยสัจธรรมได้ ถ้าท่านได้มีการอบรมเหตุที่จะทำให้รู้แจ้งอริยสัจธรรม

เพราะฉะนั้นอย่าหมดหวัง หรืออย่าประมาทบุคคลอื่นซึ่งกำลังมีความเห็นผิด แต่ต้องเป็นผู้ที่มีความอดทนที่จะเกื้อกูลด้วยความเห็นที่ถูก ที่จะให้บุคคลนั้นพิจารณา ถ้าเขายังไม่พิจารณา ก็ไม่มีใครสามารถที่จะเปลี่ยนแปลง หรือกลับความคิดเห็นของเขาได้ แต่ใครจะรู้ว่า วันไหนอาจจะเกิดสนใจ แล้วก็ฟังด้วยดี แล้วพิจารณา จนความเห็นถูกเกิดขึ้นได้ แต่ถ้ามุ่งที่จะส่งเสริมความเห็นผิด ขณะนั้นก็ไม่ใช่กุศล