ถ้าไม่รู้ความจริงในชีวิตประจำวัน

เพราะฉะนั้นกว่าจะถึงการอบรมเจริญปัญญาที่จะรู้จริงๆว่า ทางตาเดี๋ยวนี้เป็นสภาพธรรมชนิดหนึ่ง เพื่อที่จะรู้ว่าไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่เรา เป็นแต่เพียงธาตุรู้ อาการรู้ กำลังเห็นสิ่งที่ปรากฏทางตา เป็นโลกสว่าง สำหรับคนที่มีจักขุปสาท เกิดขึ้น แล้วก็ดับไป ไม่ใช่ในขณะที่ได้ยินเสียง ซึ่งเป็นลักษณะที่ดัง เป็นลักษณะสภาพธรรมอีกชนิดหนึ่ง ถ้าไม่รู้ความจริงในชีวิตประจำวันในขณะนี้เอง ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ ก็ยังไม่มีทางที่จะถึงความเป็นพระอริยบุคคลที่จะรู้แจ้งอริยสัจธรรม เพราะเหตุว่าโลภะยังชักชวนที่จะให้ทำสิ่งอื่น ซึ่งไม่ใช่การระลึกรู้ทันที มีความอาจหาญ ร่าเริง ที่จะรู้ว่า แม้ลักษณะของโลภะซึ่งรุนแรง หรือโทสะซึ่งรุนแรงในขณะนั้น ก็เป็นแต่เพียงสภาพธรรมซึ่งเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย