เหตุให้เกิดทิฏฐิประการที่ ๒

สำหรับเหตุประการที่ ๒ คือ อกลฺยาณมิตฺตตา ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว

สำหรับเหตุประการที่ ๒ ก็เป็นสิ่งที่สำคัญมาก มิฉะนั้นแล้ว พระผู้มีพระภาคคงไม่ทรงแสดงไว้ในมงคลสูตร ซึ่งเป็นมงคลข้อที่ ๑ คือ การไม่คบคนพาล เป็นมงคลอันสูงสุด

นี่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของมิตรว่า ถ้ามีคนชั่วหรือคนที่เห็นผิดเป็นมิตร ย่อมคล้อยตามความเห็นนั้นๆได้ เพราะเหตุว่าถ้ามีเพื่อนที่เห็นผิด ก็จะชักชวนให้ฟังในเรื่องที่ผิด แล้วก็ชักชวนไปสู่สถานที่ซึ่งมีการเห็นผิด การปฏิบัติผิด บางท่านแล้วแต่เพื่อนฝูงจะไป แม้แต่ในที่ๆมีความเห็นผิด เหมือนกับเป็นผู้ที่ติดในหมู่คณะและในสำนัก

อย่าลืมว่า ถ้าเกิดเพลี่ยงพลั้ง ไม่พิจารณาธรรมโดยรอบคอบ อาจจะค่อยๆคล้อยตามความเห็นนั้นไปทีละเล็กทีละน้อย โดยที่ไม่รู้สึกตัว

เพราะฉะนั้นต้องเป็นผู้ที่ตรงต่อสภาพธรรมตามความเป็นจริง แล้วต้องเห็นโทษของการเป็นผู้มีมิตรชั่ว คือ เป็นผู้ที่มีความเห็นผิด