ชื่อว่าปุถุชน ด้วยอรรถว่า ออกไปไม่ได้จากคติทั้งปวงเป็นส่วนมาก

ทุกคนเกิดมาแล้วก็ไปอยู่เรื่อยๆ จิตเกิดขึ้นไป เกิดขึ้นไป เกิดแล้วก็ดับ เกิดแล้วก็ ดับ แต่เวลาที่จิตเกิดที่จะไม่ไปสู่อารมณ์หนึ่งอารมณ์ใดไม่มี นี่เป็นขณะจิตหนึ่งๆ ซึ่งทำ ให้เกิดเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะทำให้ไปสู่เหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิตประจำวันในแต่ละชาติ ใน ชาตินี้จิตเกิดขึ้นไปสู่อารมณ์ ทางตา ทำให้เกิดเรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆ ทางหู ทำให้ เกิดคิดนึกเป็นเรื่องเป็นราวด้วยโลภะ โทสะต่างๆ ทางจมูก มีการแสวงหากลิ่นต่างๆ ประดิษฐ์กลิ่นต่างๆ ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ จิตเกิดขึ้นไปสู่อารมณ์ต่างๆ และไปสู่ เหตุการณ์ต่างๆ ซึ่งไม่จบ ถึงแม้จะจุติจากโลกนี้แล้ว ก็ไปสู่คติ แล้วแต่กรรมจะทำให้ ปฏิสนธิในสุคติภูมิ หรือทุคติภูมิ ซึ่งสำหรับผู้ที่เป็นปุถุชน ไม่มีทางพ้นไปจากคติทั้ง หลาย คือ ทั้งสุคติและทุคติ แต่สำหรับผู้ที่เป็นพระอริยบุคคล ท่านก็ดับคติ คือ ทุคติได้ แล้วไปสู่สุคติตามลำดับขั้น จนกว่าจะไม่มีการปฏิสนธิอีก