ธรรมปฏิบัติกิจของธรรม ๒

อย่างขณะนี้ที่ทุกคนกำลังนั่ง แล้วตั้งแต่เกิดมากี่ชาติก็ตาม เวลาไหนที่ไม่ได้ฟังพระธรรมก็จะคิดว่า เป็นเรา ตั้งแต่ศีรษะตลอดเท้าของเราหมดเลย เกิดมาอย่างไร จากไหน ได้มาอย่างไร ไม่สำคัญ ถ้ามาอยู่ตรงนี้ แล้วก็ยึดถือเอาเลยว่า เป็นเรา

เพราะฉะนั้นก็ไม่เคยเข้าใจว่า เห็น ขณะนี้มี กำลังทำกิจเห็น เป็นสภาพธรรมที่มีจริงชนิดหนึ่ง และขณะนี้ก็มีได้ยิน ได้ยินกับเห็น ไม่เหมือนกันเลย เห็นต้องอาศัยจักขุปสาทกับสิ่งที่มากระทบตา แล้วจึงเห็นสิ่งนั้น ถ้าทางหู ขณะนี้ที่กำลังได้ยิน ต้องมีโสตปสาท ถ้าไม่มีโสตปสาท อย่างไรๆ การได้ยินก็เกิดขึ้นไม่ได้ ถึงแม้คนที่มีโสตปสาท แต่ถ้านอนหลับ ก็ไม่ได้ยินอีก ใช่ไหมคะ ถึงแม้ว่ามีเสียง

นี่แสดงให้เห็นว่า แม้แต่การได้ยินชั่วขณะนิดหนึ่ง ซึ่งจะเกิดขึ้นกระทำกิจได้ยินเสียงที่กำลังปรากฏในขณะนี้ ก็บังคับบัญชาไม่ได้ แล้วไม่มีใครทำด้วย แต่จิตนั้นเกิดขึ้นทำกิจได้ยิน แล้วก็ดับ ไม่ใช่ในขณะที่คิดนึก

เพราะฉะนั้นทุกอย่างเป็นธรรมซึ่งเกิดขึ้นปฏิบัติกิจของธรรม