เพียรทางกาย - เพียรทางใจ ๒

ท่านอาจารย์ ทีนี้ยังสงสัยเรื่องเพียรนั่งอยู่หรือเปล่าคะ

ผู้ฟัง เรื่องนี้เกี่ยวกับเรื่องการปฏิบัติ เพราะว่ามีผู้ไปปฏิบัติธรรม และส่วนใหญ่มุ่งไปนั่งโดยครั้งแรกนั่งได้ครึ่งชั่วโมง ต่อไปอาจจะเป็นชั่วโมงหนึ่ง สองชั่วโมง ถึงสามชั่วโมง เพราะฉะนั้นคนที่นั่งได้นานๆ ก็มักได้รับการยกย่องว่าเป็นความเพียรที่ประสบความสำเร็จแล้ว ถ้าไม่นั่ง ไม่พิจารณา โอกาสจะเกิดสติปัญญาหรือสภาพธรรมจะปรากฏก็ไม่มี จึงคิดว่า คำว่า “ความเพียร” จริงๆ น่าจะเป็นการเน้น ทีนี้เมื่อท่านอาจารย์อธิบายอย่างชัดเจนแล้ว ก็คงจะเป็นที่เข้าใจดี เพราะว่าเพียรในทางไหน อย่างเช่นการยก การทำงาน การทำความสะอาด ก็ต้องอาศัยกาย ถ้าไม่มีกาย ก็ไม่มีส่วนที่จะทำให้สำเร็จได้ อันนี้ผมเข้าใจแล้วครับ