สิ่งที่เห็นว่าธรรมดาๆ นี่ลึกซึ้ง

ผู้ฟัง ที่ท่านอาจารย์ได้อธิบายถึงว่า ทำไมจึงไม่ระลึกรู้ปรมัตถ์ แต่กลับไปสนใจเรื่องราว และส่วนมากทุกๆ ท่านก็จะไปติดอยู่กับเรื่องราว

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นเราต้องเห็นประโยชน์ของการเข้าใจธรรม และเข้าใจความหมายของธรรม และรู้ว่าปัญญาของเราสามารถจะรู้ทั่วพระไตรปิฎก ๓ ปิฎกหรือเฉพาะบางส่วน แต่ส่วนไหนก็ตาม ต้องไม่พ้นจากปรมัตถธรรม ถ้าเราสามารถเข้าใจถูกต้อง ก็คือรู้ว่าไม่มีตัวตน มีแต่สภาพธรรมซึ่งไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้

มีปัญญานิดหนึ่ง แต่อยากจะไปรู้ปัญญาของคนอื่นที่รู้มากๆ แต่ที่ทำได้คือแค่สงสัยไม่จบ จนกว่าเราจะอบรมปัญญาของเราให้ค่อยรู้จริงขึ้น แล้วจะรู้ว่า กำลังปัญญาของเราจะรู้อะไรบ้าง และจะรู้ได้มากน้อยแค่ไหน

ผู้ฟัง ที่ท่านอาจารย์พูดจบไปนี่ ก็คือความจริง คือ เรื่องราว สิ่งที่เราอยากจะรู้ บอกให้รู้สิ่งธรรมดา จะไม่ยอมเข้าใจ ทั้งๆ ที่เป็นสิ่งธรรมดา ไม่เข้าใจ แต่กลับไปอยากรู้ในสิ่งที่ไม่อาจจะรู้ได้ ซึ่งก็เป็นความจริงที่ตัวเองก็เป็นอย่างนั้นด้วย นี่ก็เป็นสะสมส่วนหนึ่ง

ท่านอาจารย์ ตอนนี้เป็นการสะสมที่จะรู้ประโยชน์ของการเข้าใจปรมัตถธรรม

ผู้ฟัง ทีนี้การที่เราได้มาสนทนากัน ถ้าได้คุยกันถึงสิ่งที่สงสัย เมื่อถามไปแล้ว ก็เกิดความเข้าใจ ก็ช่วยละสิ่งที่เราไม่เข้าใจ

ท่านอาจารย์ นี่เป็นประโยชน์ของการสนทนาธรรม ไม่อย่างนั้นเราจะเก็บความสงสัยของเราไว้อย่างไรคะ ไปอ่านตรงไหน ไปนั่งคิดคนเดียว หรือมาช่วยกันคิด ช่วยกันพิจารณาว่า ความถูกต้องของธรรมคืออย่างไร