ไม่ต้องกังวลใจกับสติ

ผู้ฟัง ขณะที่สติระลึกรู้สภาพรู้ แต่ว่าสภาพรู้ของเรานั้น เรารู้ว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปแล้ว

ท่านอาจารย์ จะว่าสติของเราระลึกรู้ได้อย่างไรล่ะคะ

ผู้ฟัง เรารู้ขณะนั้นว่าเป็นเพียงสภาพรู้เกิดขึ้น ทางหู หรือทางตาก็ตาม แต่ขณะนั้นเราไม่สามารถแยกได้ว่าเป็นเฉพาะสภาพรู้ แต่รู้ว่าเป็นสภาพรู้ รู้สิ่งนั้น

ท่านอาจารย์ ก็เป็นธรรมดา ใช่ไหมคะ ถ้าสติปัฏฐานเกิด ก็จะเป็นขณะซึ่งแทนที่จะคิดเรื่องอื่น ก็สามารถจะระลึกตรงนั้น และค่อยๆ เข้าใจสภาพที่สติกำลังระลึกตามปกติ ไม่ผิดปกติเลย อย่างนี้ค่ะ ธรรมดาอย่างนี้

ผู้ฟัง พอรู้ว่าเป็นสิ่งนั้น ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าเป็นความคิดไปแล้ว ก็รู้โอเค เพราะว่าเป็นสภาพรู้เท่านั้น

ท่านอาจารย์ ก็แล้วแต่ว่าอะไรจะเกิดต่อ เพราะสติก็ดับ

ผู้ฟัง อันนี้หมายความว่า สติของเรายังไม่ไวพอใช่ไหมคะ

ท่านอาจารย์ ต้องอบรมไปเรื่อยๆ ต้องมีความเข้าใจลักษณะของสภาพธรรม ข้อสำคัญไม่ต้องไปคิดเรื่องสติเลยก็ได้ แต่คิดเรื่องเข้าใจลักษณะของสภาพธรรมขณะนี้อย่างไร หรือไม่เข้าใจเลย ขณะที่กำลังเห็น เข้าใจลักษณะของสภาพที่เห็นกับสิ่งที่ปรากฏมากน้อยแค่ไหน เพราะอะไร ถ้าจะเข้าใจก็เพราะอะไร ต้องมีเหตุด้วย ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ ก็จะเข้าใจได้

ศึกษาไปเรื่อยๆ ไม่ต้องไปห่วงอะไรทั้งสิ้น ความเข้าใจจะเกิดขึ้นเป็นสังขารขันธ์ปรุงแต่งให้รู้ความต่างกันของสติขั้นฟัง ขั้นศึกษา กับสติที่ระลึกลักษณะของสภาพธรรม