เรียนธรรมเพื่ออะไร

สนทนาธรรมกับเด็ก

ผู้ฟัง มีปัญหาที่ผมสับสนมานานแล้วว่า ที่เรามาเรียนธรรมกัน จุดประสงค์คือความสุขที่แท้จริงใช่ไหมคะ

ท่านอาจารย์ ความหมายว่าเราซึ่งเป็นคนที่ฉลาด คนฉลาดต้องรู้ว่ามีคนที่ฉลาดกว่า จะมีคนที่ฉลาดจริงๆ คิดว่าตนเองฉลาดที่สุดแน่ๆ นั่นคือคนที่ไม่ฉลาด ถ้าเป็นคนที่ฉลาด เขาต้องรู้ว่า ต้องมีคนที่ฉลาดกว่านี่แน่นอน แล้วแต่ว่าจะเป็นใคร เพราะฉะนั้นเขาก็เลือกคนฉลาดที่เขาจะฟังคำของคนฉลาด และสำหรับเราเป็นบุญอย่างยิ่งที่มีโอกาสได้ฟังพระธรรม คนที่สะสมบุญมาแล้ว มาในอดีตจะเกิดในประเทศอื่น เช่น เนเธอร์แลนด์ ออสเตรเลีย อังกฤษ เขาก็ได้สะสมบุญที่จะได้ฟังพระธรรม

เพราะฉะนั้นการได้ฟังธรรม เป็นการสะสมในอดีต ใครจะเคยคิดว่าจะมีสนทนาธรรม ใช่ไหมคะ เด็กๆ ทั้งหลายจะมาฟังธรรม เป็นกิจกรรมใหม่ กิจกรรมธรรมดาก็ไปคาราโอเกะ ไปเล่นฟุตบอล ไปสนุกสนานกัน แต่นี่เป็นกิจกรรมซึ่งถ้าไม่มีการสะสมมาจะไม่มีขณะนี้ ต้องทราบว่า ทุกขณะจิตเราเลือกไม่ได้ ต้องมีการสะสมมาจริงๆ ที่จะเป็นอย่างนี้ จะไม่เป็นอย่างอื่น ต้องเป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้นเมื่อเรามีโอกาส แล้วเราจะทิ้งโอกาส หรือเราจะเหมือนคนที่ไม่รู้ ประเทศไหนมีพระพุทธศาสนา พระพุทธศาสนาคืออะไรก็ไม่รู้ สอนว่าอะไรก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่เรามีโอกาสอย่างมากที่จะรู้ได้

เพราะฉะนั้นคนฉลาด เขาจะใฝ่หาความรู้ และความรู้อื่นๆ ไม่ใช่ความรู้ที่จะทำให้เขาเข้าใจตัวเอง แต่ว่ามีอยู่เพียงพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า จากคำสอนของพระองค์ที่ทำให้เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งตัวเอง และคนอื่น ทั้งภายนอกภายใน ทุกอย่างหมด ตามความเป็นจริงได้

เพราะฉะนั้นถ้าเรารู้ว่า มีบุคคลที่เลิศกว่าบุคคลอื่น เราควรจะฟังหรือควรจะศึกษาไหม

นี่ก็เป็นเรื่องที่แต่ละคนจะตัดสินใจเอง