ความจริงเป็นอย่างไรก็ต้องเป็นอย่างนั้น

ผู้ฟัง อย่างบางคนก็เห็นพระพุทธเจ้าแล้วไม่ชอบ ก็เป็นวิปลาส

ท่านอาจารย์ ขณะใดที่อกุศลเกิด ขณะนั้นชื่อว่าต้องวิปลาสแน่นอน ไม่อย่างนั้นจะเป็นอกุศลได้อย่างไร แต่เวลาที่สติเกิด เราเห็นความเป็นตัวตนแล้ว เพราะฉะนั้นก็เป็นปัญญาที่ค่อยๆ รู้จริงๆ ตรงนั้นแหละที่ต้องค่อยๆ รู้จนทั่ว

นี่เป็นเหตุที่ต้องช้ามาก แล้วก็เป็นกัปๆ แล้วกัปหนึ่งนานเท่าไรก็ไม่รู้ แต่นี่ไม่ใช่เรื่องท้อถอย แล้วให้เราไปคิดว่า เราอีกกี่กัป ไม่สำคัญเลย สำคัญที่ขณะนี้เรามีความรู้ ความเข้าใจจริงๆ ในทางที่จะประพฤติปฏิบัติ แล้วเวลาที่สติเกิด ก็เป็นผู้ที่รู้จักตัวเองอีกว่า ขณะนั้นปัญญารู้แค่ไหน เป็นผู้ที่ตรงตลอดทาง ใครจะมาทำอย่างไร ว่าอย่างไร ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะพลอยยินดียินร้ายไป เพราะเขาไม่รู้ แต่มีสภาพธรรม ความจริงเป็นอย่างไร ก็ต้องเป็นอย่างนั้น