ต้องเป็นผู้ตรงจริงๆ จึงจะเห็นโลภะที่หลอกลวง
ผู้ฟัง ขอเล่าเหตุการณ์ที่ดิฉันนั่งแท็กซี่ ก็มีรถจักรยานยนต์ขี่ปาดหน้า คนขับแท็กซี่โกรธมาก ฮึดฮัด ดิฉันก็ตกใจด้วยบอกว่าไปเลยๆ ดิฉันก็มีอารมณ์ร่วมก็บอกให้เขาขับไปเลย พอเขาขับไปได้สักหน่อย เขาบอกว่าผมจะกลับไป ดิฉันก็บอกเขาว่า หนู เราทำมาหากิน เรากลับไปแล้วเราก็หมดเวลาทำมาหากิน กล่อมเขาจนกระทั่งถึงบ้าน พอมาถึงบ้าน ทุกอย่างที่เราพูดตั้งแต่ต้นก็คือรักตัว กลัวลำบากที่พูดอย่างนั้น แต่เราไม่รู้ตัว นี่คือความเห็นผิดซึ่งไม่รู้ตัวเลย
ท่านอาจารย์ แต่บางคนรู้ แล้วก็ยังทำด้วยเพราะความรักตัวก็มี เพราะฉะนั้น จะมีธรรมเครื่องหลอกลวงหลายอย่าง ซึ่งเครื่องหลอกลวงนั้นก็คือโลภะนั่นเอง จะหลอกทุกอย่างเหมือนกับว่าเราสนใจอยากจะเข้าใจตรงนั้นตรงนี้ แต่เพื่อเรา ก็เป็นได้ แสดงให้เห็นว่าเราต้องการที่จะมีความรู้อย่างนั้นก็ได้ ถ้าไม่ใช่เป็นผู้ที่ตรงจริงๆ ไม่สามารถจะเห็นโลภะ ถ้าไม่สามารถจะเห็นโลภะ ก็ละโลภะไม่ได้ เพราะฉะนั้นธรรมต้องเป็นเรื่องที่ตรงแล้วก็จริง ถ้าเข้าใจก็คือเข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจก็คือไม่เข้าใจ แล้วก็ต้องอบรมเจริญจนกว่าจะเป็นความเข้าใจที่ถูกต้องยิ่งขึ้น
ที่มา ...