สะสมต่อไปเพราะเห็นประโยชน์
เพียงแค่วันนี้ แล้วเราคิดถึงเพียงเมื่อวานนี้ พอที่จะรู้ได้ไหมว่า อะไรเกิดมาก วิบากเกิดแน่นอนเพราะว่ามีกรรมที่ได้กระทำแล้วที่ทำให้มีการเห็น การได้ยิน ซึ่งเลือกไม่ได้เลย แล้วแต่ว่าเป็นกาลของกรรมใด แต่ว่าหลังจากนั้นแล้ว กิเลส และกุศลที่สะสมมาที่เป็น อาสยะ แต่ละขณะที่เกิดแล้วดับแล้วเมื่อวานนี้ ไม่ได้ไปไหนเลย อยู่ในจิตสะสมอยู่ในจิต แต่ไม่ใช่ว่าอยู่ในลักษณะที่ว่าเกิดดับ แล้วก็เที่ยง แม้ดับไปแล้วสิ่งที่เกิดแล้วก็สะสมสืบต่อ จากเมื่อวานนี้ถึงวันนี้ นี่เพียงแค่เมื่อวานนี้ถึงวันนี้ แล้วก่อนนั้นตั้งแต่เกิดมา ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ประสบทั้งกุศลทั้งอกุศล ก็สะสมสืบต่ออยู่ในจิต ซึ่งเราก็พอที่จะรู้ทางเดินของเราว่าส่วนใหญ่เราเดินทางไหน เดินทางอกุศลหรือว่าเดินทางกุศล อันนี้ก็เพียงแต่เตือนให้เราได้รู้ว่าที่เราศึกษานี่ ก็เพื่อให้ถึงความเข้าใจลักษณะของสภาพธรรม ด้วยความเข้าใจยิ่งขึ้นในความเป็นอนัตตาว่า ไม่ใช่เรา เมื่อไหร่จะรู้จริงๆ อย่างนี้ต้องฟังแล้วก็ต้องไตร่ตรอง แล้วก็พิจารณา เพราะเหตุว่าวันหนึ่งๆ อกุศลสะสมไว้มาก เพียงแค่เมื่อวานนี้ ไม่ต้องถึงวันก่อนๆ มากแค่ไหน แล้วยังวันนี้อีก แล้วก็ต่อไปอีก เพราะฉะนั้นส่วนของกุศลที่เราสะสมก็ไม่มากเท่ากับฝ่ายอกุศล แต่สะสมต่อไปอีกด้วยความเพียร ด้วยความอดทนด้วยปัญญาที่เห็นประโยชน์
ที่มา ...