สนทนาธรรมที่สหรัฐอเมริกา ๑๓๙

สนทนาธรรมที่สหรัฐอเมริกา ๑๓๙

ท่านอาจารย์ ทุกอย่างที่ได้ยินได้ฟัง ควรที่จะได้พิจารณาไตร่ตรอง เฟ้นหาความจริง อย่างคำว่า “ขอ” กับคำว่า “ตั้งใจมั่น” เหมือนกันหรือเปล่าคะ พอได้ยินก็ขอถึงนิพพาน กับความตั้งใจมั่นคง ต่างกันแล้วใช่ไหมคะ ถ้าเรามีความตั้งใจที่มั่นคง ความหมายของอธิษฐานหรืออธิษฐานบารมี ก็คือความตั้งใจมั่น ถ้ามีความตั้งใจมั่นในการที่จะศึกษาธรรมให้เกิดความเข้าใจ เราจะขอหรือเปล่า ขอให้ถึงนิพพาน ต้องไปพูดไหมว่า ขอให้ถึงนิพพาน

เพราะฉะนั้น บางคนที่บอกว่า เขาก็ต้องขอสิ เขาต้องหวังสิ เขาก็ต้องอธิษฐานสิ แต่เพียงคำพูดนิดเดียว แล้วการกระทำจริงๆ เป็นอย่างที่หวังหรืออย่างที่ขอหรือเปล่า แต่คนที่ไม่ได้ต้องพูดออกมาเลย แต่ไม่ขาดการฟังธรรม เห็นประโยชน์ จะอยู่คนเดียว ที่ไหน อย่างไรก็ตามแต่ จะลำบาก จะเดือดร้อน จะทุกข์ยากอย่างไรก็ตามแต่ เขามีความมั่นคงในการที่เขาจะไม่ขาดธรรม จะมีการฟัง จะมีการพิจารณา จะมีการศึกษาให้เข้าใจขึ้น โดยเขาไม่ต้องพูดออกมาเลยว่า ขอถึงนิพพานๆ ๆ ๆ เช้ากราบที ขอให้ถึงนิพพาน ค่ำกราบทีขอให้ถึงนิพพานแต่ว่าความมั่นคงของเขามีหรือเปล่า

เพราะฉะนั้น อธิษฐานไม่ใช่เป็นคำพูดที่ขอ แต่เป็นความมั่นคงด้วยการกระทำ ถึงจะไม่พูด การกระทำนั้นก็แสดงอยู่แล้ว ยิ่งกว่าคำพูดว่าขอ เพราะฉะนั้น ก็ต้องเข้าใจด้วยว่า อธิษฐานไม่ใช่ขอหรือหวัง แต่ว่าเป็นความมั่นคง

ผู้ฟัง วันนี้ก็กระจ่างมากเกี่ยวกับเรื่องการอธิษฐาน เพราะถ้าเราไม่พิจารณาให้ถี่ถ้วนแล้ว เราจะรู้ว่า การที่เราคิดว่าเราจะทำอะไร ส่วนใหญ่เพื่อตัวเอง แทนที่จะเพื่อคนอื่น วันนี้ก็ได้รับความกระจ่างมากเลย เพราะว่ามานึกย้อนถึงตัวเองว่า ถ้าต้องการจะได้อะไร ส่วนใหญ่เพื่อจะให้ตัวเอง มันเหมือนกับลูก เราก็เข้าข้างตัวเองมาก เราคิดว่าเราเป็นแม่ที่ดี เราก็อยากส่งเสริมให้ลูกเรียนหนังสือเก่งๆ ทำมาหากินได้ดี แล้วก็สบาย แต่ความจริงแล้ว เราไม่ใช่ว่าอยากให้ลูกสบาย เราอยากสบายด้วย อาจจะเป็นความหวังลึกๆ ว่า แก่มาแล้วลูกอาจจะช่วย take care หรือไม่ก็ลูกทำการงานดีๆ ไม่เดือดร้อน เขาจะได้ไม่มารบกวนเราเรื่องเงินเรื่องทอง

ท่านอาจารย์ ความที่เป็นลูกของเรา ความผูกพันในความเป็นเรา เพราะฉะนั้น สิ่งใดที่เป็นของเรา เราก็หวังจะให้สิ่งนั้นเป็นสุข เขาสุข ใครสุขด้วย เราสุขด้วย เพราะฉะนั้น ก็แสดงว่าตัวเราเป็นแกนสำคัญ ถึงจะว่ารักลูก ก็เพื่อความสุขของเรานั่นเอง ถึงเราจะไม่อยากได้อะไรเป็นการตอบแทนเลยทั้งสิ้น ส่งเสริมทุกอย่างให้เขาดีไปตลอด แต่ก็ยังหวังให้ดีไปตลอด เพราะความรักที่เขาเป็นของเรา

เพราะฉะนั้น ทุกเรื่องเราต้องพิจารณาไตร่ตรอง ไม่อย่างนั้นพอคนอื่นบอกว่าต้องขอสิ เราก็พลอยเห็นตามไปด้วย เพราะถ้าไม่ขอแล้วจะถึงได้อย่างไร ถ้าไม่หวังจะถึงได้อย่างไร แต่ต้องพิจารณาว่าขอ ขอแค่ปาก หวัง แต่ไม่ใช่ว่าด้วยความมั่นคงที่มีความเข้าใจถูกต้องว่า สิ่งที่ต้องการนั้นคืออะไร แล้วก็ไม่ละความพากเพียรที่จะอบรมความมั่นคงให้มั่นคงยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้น อธิษฐานเป็นความมั่นคง