หลับตาเพื่อให้เสียงปรากฏ-ตัวตนจัดการ
ผู้ฟัง ขณะนี้หมายถึงว่ารูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส แต่ตัวที่เด่นชัดคือ เสียงที่กำลังปรากฏ
ท่านอาจารย์ ถ้าเสียงยังไม่ปรากฏจะเด่นชัดได้ไหม
ผู้ฟัง ไม่ได้
ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นถ้าเสียงไม่ปรากฏ แล้วอะไรปรากฏ
ผู้ฟัง รูป
ท่านอาจารย์ รูปอะไร
ผู้ฟัง สีต่างๆ
ท่านอาจารย์ ปรากฏแล้ว อาจหาญร่าเริง ในพระไตรปิฎกมีข้อความนี้ ไม่ใช่ หลับตาหลบหลีก
ผู้ฟัง ก็พยายามที่จะหลีกเลี่ยง
ท่านอาจารย์ นั่นคือไม่รู้ ยังไงก็ไม่รู้สิ่งที่ปรากฏแน่ๆ เพราะว่าเสียงมีอยู่ตลอด เวลา ไหนๆ ก็ต้องเห็น เกิดชาติไหนก็ต้องเห็น
ผู้ฟัง ที่หลับตาเพื่อให้เสียงปรากฏ
ท่านอาจารย์ นั่นคือตัวตนกำลังเป็นผู้จัดการ รู้สึกว่าอยากให้สติเกิดมากๆ แต่ ตราบใดที่ไม่รู้ลักษณะของสิ่งที่ปรากฏทางตา ไม่สามารถจะรู้แจ้งลักษณะของสภาพ ธรรมที่เป็นอริยสัจจธรรมได้เลย หลีกไปไหนก็ไม่พ้นมีแต่ไม่รู้ ไม่รู้จึงหลีกไป แล้วหลีก ไปก็ไม่รู้ ฉะนั้นก็หลีกให้ไม่รู้ไปเรื่อยๆ
ผู้ฟัง แล้วลืมตา
ท่านอาจารย์ ก็มีสิ่งที่ปรากฏ อาจหาญร่าเริงที่จะรู้ความจริงว่าเป็นเพียงสภาพ ธรรมอย่างหนึ่งจริงๆ ไม่ใช่เสียง
ที่มา ...