ไม่รู้ว่าเป็นธรรมซึ่งมีปัจจัยก็เกิด
ผู้ฟัง ที่ท่านอาจารย์ได้กล่าวว่าการศึกษาธรรมด้วยความเป็นตัวตนมีความหมายมากน้อยแค่ไหน
ท่านอาจารย์ ก็เป็นตัวเราที่รู้ ทั้งหมดที่พูดก็คือเรา
ผู้ฟัง ถ้าอย่างนั้นในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะดูทีวีหรือทำอะไรต่ออะไร
ท่านอาจารย์ มีใครไหมที่คิดว่า เมื่อได้ฟังเรื่องอกุศล ก็จะรู้สึกว่า น่ารังเกียจ เรามีอกุศลมาก นั่นคือศึกษาด้วยความเป็นเรา เป็นเราหมดเลย เมื่อมีอกุศลก็เราทั้งนั้น เรานี่ก็น่ารังเกียจมาก เกิดความรังเกียจ อยากจะให้เราดี ก็เป็นเราหมด ไม่ได้รู้ว่าเป็นธรรมซึ่งมีปัจจัยก็เกิด แล้วก็หลากหลาย เห็นก็ไม่ใช่คิดนึก
ผู้ฟัง ส่วนมากเราก็จะติดเรื่องราวที่เราคิดนึก แต่ไม่เคยที่จะใส่ใจถึงลักษณะของจิตที่คิดถึงเรื่องราว
ท่านอาจารย์ ปกติหลงลืมสติปัฏฐาน หรือปกติสติปัฏฐานเกิด
ผู้ฟัง ถ้าสติปัฏฐานหรือสติสัมปชัญญะไม่เกิดก็เป็นเรื่องที่นึกคิดอกุศลก็เกิดมากมาย
ท่านอาจารย์ ขณะใดเข้าใจ ขณะนั้นเป็นกุศล ขณะที่ไม่เข้าใจ ขณะนั้นก็ไม่ใช่ปัญญา
ผู้ฟัง ขณะนั้นถ้าไม่มีสิ่งที่กำลังปรากฏ ก็คุยกันเรื่องราวของสภาพธรรม
ท่านอาจารย์ ที่มี และกำลังปรากฏ
ที่มา ...