ความเข้าใจถูกจะทำให้ค่อยๆ ละเว้น ค่อยๆ คลาย
หรือขณะที่กำลังเกิดจาริตตศีลคือความประพฤติทางกาย ทางวาจาที่สมควรจะกระทำ ขณะนั้นก็แสดงให้เห็นว่ามีหิริโอตตัปปะที่ถ้าไม่ทำเราก็รู้สึกว่าไม่สมควร จึงกระทำสิ่งที่สมควรต่อผู้ที่สมควรได้ เช่นการช่วยเหลือ การแสดงความนอบน้อม วาจาที่น่าฟัง ขณะใดเกิดขึ้นก็คือหิริโอตตัปปะมีในขณะนั้น แต่วันหนึ่งๆ จะเห็นได้ว่า นอกจากนั้นแล้ว ขณะใดที่อกุศลจิตเกิด ขณะนั้นไม่ได้มีหิริโอตตัปปะเลยในการที่จิตขณะนั้นเป็นอกุศล แล้วยังมีฉันทะพอใจด้วยที่จะเป็นอกุศลนั้นๆ นี่เป็นเหตุให้ยิ่งศึกษาธรรมเราจะเป็นผู้ที่ละเอียดขึ้น และก็เห็นว่าธรรมใดเป็นอกุศล ความเข้าใจถูกจะทำให้ค่อยๆ ละเว้น ค่อยๆ คลายไปจนกว่าจะถึงการที่จะดับได้เป็นสมุจเฉท แต่กว่าจะถึงขณะนั้นก็ลองดู ชีวิตประจำวัน ทั้งวัน ทั้งชาติทุกชาติ เป็นอย่างนี้ และการที่จะให้ปัญญาสามารถที่จะถึงการดับกิเลสที่มีสะสมทั้งหมดเป็นสมุจเฉทไม่เกิดอีกเลย ก็จะต้องเป็นการอบรมด้วยความเห็นถูก เข้าใจถูกจริงๆ ฟังธรรมไม่ใช่เพื่อจะได้เป็นพระโสดาบัน แต่ฟังเพื่อที่จะได้รู้ได้เข้าใจสิ่งที่กำลังปรากฏโดยที่ไม่ได้มีความรู้ความเข้าใจในสิ่งนั้นเลย
ที่มา ...