ค่อยๆ เข้าใจว่าทุกอย่างดับไปก็จะสบายใจขึ้น
อ.อรรณพ ถ้าเราค่อยๆ เข้าใจทุกอย่างดับไป ความไม่สบายกาย สบายใจเกิดขึ้นก็ดับไป เพียงแต่ความจำที่เราจำไว้ว่าคนๆ นี้ว่าเราว่าอย่างนี้ นั่นก็คือสภาพธรรมอย่างหนึ่งคือความจำ แล้วเราก็มีการตรึกนึกถึงเรื่องที่เราไม่สบายใจสะสมเข้าไป ทำให้เราเกิดความขัดข้องใจ พยายามหาทางออก แต่ทางออกที่ดีที่สุดก็คือการฟังธรรม และตราบใดที่เรายังไม่ได้เป็นพระอรหันต์ที่ดับขันธ์ปรินิพพานแล้ว ยังมีร่างกายอยู่ก็ต้องมีการได้รับผลของกรรม และผู้ที่ยังไม่ได้เป็นพระอนาคามีก็ยังมีโทสะ มีความขุ่นข้องใจ
เพราะฉะนั้น ก็เป็นปกติที่เป็นอย่างนั้น จะหลีกจะหนีไปด้วยความเป็นตัวตนไม่ได้เลย อาจจะมีความเข้าใจผิดว่าเราหลีกหนีกรรมอะไรได้ นั่นคือ ในช่วงนั้นกุศลกรรมอาจจะให้ผลชั่วคราว แต่ว่าเราสำคัญผิดไปเอง จริงๆ แล้วต้องเป็นไปตามเหตุปัจจัย แล้วเราก็จะสบายใจขึ้น เพราะว่าต้องเป็นอย่างนั้นจริงๆ คือต้องเป็นเราที่ได้รับกรรมอย่างนั้น
ที่มา ...