ปกิณณกธรรม เล่ม ๙

อยากจะพูดถึงจุดประสงค์ของการศึกษาพระพุทธศาสนา เพราะว่าชีวิตของเราไม่ว่าเราจะทำอะไร ก็ต้องมีจุดประสงค์ ไม่ใช่ทำไปโดยที่ไม่รู้ว่า เราทำทำไม อย่างเราเกิดมา เราก็เห็น ได้ยิน โตขึ้นก็ต้องเข้าโรงเรียน เราก็ต้องรู้ว่า เรียนทำไม เรียนเพื่อจะรู้สิ่งที่เราไม่เคยรู้เลย ซึ่งจะต้องช่วยในการมีชีวิตอยู่ต่อไป เพราะว่าถ้าเราไม่มีความรู้ แล้วเราจะไปทำอย่างไร ให้ชีวิตของเราดำรงต่อไปได้

เพราะฉะนั้นการที่เราจะศึกษา ไม่ว่าวิชาอะไรทั้งนั้น ก็เพื่อที่ว่าเราจะได้มีความรู้ แต่ทีนี้เราก็เข้าโรงเรียนและอีกไม่นานก็จบ แล้วมีอาชีพ มีการงาน มีครอบครัว มีบ้าน แล้วก็ตายแน่ๆ ไม่มีใครสักคนหนึ่งซึ่งจะไม่ตาย เพราะฉะนั้นเราก็ลองเปรียบเทียบดูว่า ตลอดชีวิตที่เราเกิดมา แล้วก็เห็น แล้วได้ยิน แล้วก็มีชีวิต แต่ละวัน สนุกบ้าง สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ทำงานบ้าง มีเพื่อนบ้าง แต่ในที่สุด ก็ต้องจากทุกคน มีใครบ้างที่ไม่ตาย มีไหม ไม่มีเลย ต้องตายทุกคน

เพราะฉะนั้นถ้าเราคิดว่า ระหว่างที่เรายังไม่ตาย เราควรจะเป็นอย่างไร เพราะเรามองเห็นว่า แต่ละคนต่างกัน บางคนก็เป็นคนดี บางคนก็เป็นคนไม่ดีเลย และถ้าเป็นคนที่รู้ว่า ระหว่างดีกับไม่ดี สำหรับตัวเรา ควรจะเป็นชนิดไหน มีใครบ้างไหมที่อยากเป็นคนไม่ดี มีใครที่ไม่อยากเป็นคนดีบ้าง ก็ไม่มี แต่ถ้าเราไม่รู้ว่า อะไรไม่ดี บางทีเราก็บอกไม่ได้ว่า สิ่งที่เราคิดว่าดีนั้นดีหรือเปล่า อาจจะเป็นสิ่งที่ไม่ดีก็ได้