แนวทางเจริญวิปัสสนา เล่ม ๘๑ ตอนที่ ๘๐๑ – ๘๑๐

ผู้ที่จะขัดเกลากิเลสต้องเป็นผู้ที่มีปัญญา และเลือกไม่ได้ว่า เมื่อระลึกแล้วจะเป็นสมถะคือสงบ หรือว่าจะเป็นสติปัฏฐานที่รู้ลักษณะของสภาพธรรมในขณะนั้นตามความเป็นจริงว่า แม้ความตระหนี่ก็เป็นสภาพธรรมชนิดหนึ่งซึ่งไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน แม้จาคะคือการสละก็เป็นกุศลจิตซึ่งเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ถ้ารู้ว่าทุกอย่างไม่เที่ยงอย่างนี้ แต่ยังหวัง ยังติด ยังรอคอยผล ขณะนั้นมีทางเดียว คือ อบรมเจริญปัญญาที่จะรู้สภาพธรรมว่า แม้ขณะนั้นก็ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน เพราะห้ามการติดในผลหรือหวังในผลก็ไม่ได้ สำหรับคนที่ยังมีโลภะอยู่