แนวทางเจริญวิปัสสนา เล่ม ๑๐๕ ตอนที่ ๑๐๔๑ – ๑๐๕๐

ใครจะมีความรู้สึกอย่างนี้บ้างว่า ความเห็นผิดน่ากลัว เป็นอันตรายอย่างยิ่ง และก้าวล่วงได้ยาก ซึ่งถ้าเกิดยึดถือในความเห็นผิดนั้นแล้ว ที่จะปล่อยจากความเห็นผิดนั้นยาก เพราะว่าความเห็นผิดเกิดขึ้นขณะใด ขณะนั้นจะเห็นถูกไม่ได้ แต่ในขณะใดที่ความเห็นถูกเกิดขึ้น ขณะนั้นจะรู้ว่า ความเห็นอย่างไรผิด ความเห็นอย่างไรถูก แต่ขณะใดที่ความเห็นผิดกำลังเกิดขึ้นขณะนั้นไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่า เป็นความเห็นผิด เพราะฉะนั้น การที่จะก้าวล่วงความเห็นผิด จึงเป็นการก้าวล่วงได้ยากเหมือนดัง ชัฏหญ้า ชัฏป่า และชัฏภูเขา