แด่ผู้มีทุกข์

อุเบกขาเวทนา คือ ความรู้สึกไม่สุขไม่ทุกข์ เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป ไม่เที่ยง ความรู้สึกอื่น คือ สุขเวทนา หรือ โสมนัสเวทนาเกิดต่อ แล้วก็ดับไป ไม่เที่ยง เวทนาอื่น คือ ทุกขเวทนา หรือ โทมนัสเวทนา เกิดต่อแล้วก็ดับไปไม่เที่ยง หมุนเวียนเปลี่ยนไปทุกวัน ไม่จบสิ้น

ได้ซึ่งสุข ก็จะต้องสลับกับทุกข์ต่อไปจนถึงขณะตาย สิ้นสุดความเป็นบุคคลในชาติหนึ่งๆ ซึ่งทุกชาติแม้ในชาติก่อน ๆ และชาติหน้าต่อ ๆไปอีก ก็ย่อมเป็นเช่นนี้แหละ ตราบใดที่ยังไม่ได้อบรมเจริญปัญญาจนถึงขั้นที่สามารถจะดับกิเลสได้เป็นสมุจเฉท

กิเลสทั้งหลายที่เกิดแต่ละครั้งแต่ละขณะ แม้ว่าจะดับไปแล้ว ก็สะสมสืบต่ออยู่ในจิตขณะต่อๆไป เป็นอนุสัยกิเลส คือ เป็นกิเลสที่ยังไม่ได้ดับ จึงเป็นเชื้อปัจจัยที่จะทำให้เกิดกิเลสประเภทนั้นๆอีก