ผู้ฟัง มีสุภาษิตหรือคำโบราณกล่าวไว้ว่า ถ้าท่านมีความโกรธเกิดขึ้น ก่อนที่จะทำอะไรลงไป ให้นับ ๑ ถึง ๑๐ การนับนี้จะเป็นเหตุ ให้เกิดสติได้ไหม?

ท่านอาจารย์ สติเป็นโสภณธรรม เกิดกับโสภณจิต เรื่องของกุศลจิตและอกุศลจิตเป็นเรื่องที่แสนละเอียด ถ้าอกุศลจิตเกิดเพียงนิดเดียวใครจะไปรู้ได้ในลักษณะที่เป็นอกุศล ขณะที่นั่งอยู่ในขณะนี้ เป็นกุศลจิตหรืออกุศลจิต นี่ต้องตรงต่อสภาพธรรม ผู้อบรมที่จะเจริญปัญญายิ่งต้องตรงเหลือเกิน ที่สามารถที่จะรู้ในลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏว่า ในขณะนี้จิตเป็นอะไร ไม่ใช่ชื่อกุศลหรือชื่ออกุศล เพราะถ้าคิดถึงชื่อเป็นกุศลหรือเป็นอกุศล จะอยู่ในตำรา จะอยู่ในหนังสือ แต่ในขณะนี้ทุกคนมีสติ ลักษณะของจิตเป็นกุศล หรือเป็นอกุศล ต้องรู้ในขณะนี้ จึงจะเป็นผู้รู้ชัดในลักษณะของกุศลจิตหรืออกุศลจิต เพราะฉะนั้น บางทีไม่ใช่กุศลเลย แต่ว่าเป็นอกุศลอย่างเบาบาง อย่างละเอียด อย่างอ่อนมาก บางท่านก็เข้าใจว่าเป็นกุศลเพราะฉะนั้นก็ยากที่จะรู้ว่าขณะใดเป็นกุศลจิต ขณะใดเป็นอกุศลจิต แล้วก็จะเจริญกุศลได้ เพราะฉะนั้น ขณะที่โกรธ เป็นกิเลสที่มีกำลัง เป็นปริยุฏฐานกิเลส ปรากฏลักษณะของความไม่แช่มชื่นของจิตขึ้น แรงพอที่จะรู้ว่า ขณะนั้นเป็นอกุศล แต่ขณะที่กำลังนับจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นกุศลหรือเป็นอกุศล

บรรยายโดย ท่าน อ. สุจินต์ บริหารวนเขตต์ข้อความบางตอนจาก ... แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ ๗๒๑

ผู้ที่อบรมเจริญปัญญาต้องตรงต่อสภาพธรรมที่กำลังปรากฎ ที่สามารถที่จะรู้ในลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฎว่าขณะนี้จิตเป็นกุศล หรืออกุศล เช่น ขณะติดข้องก็รู้ตามความเป็นจริงว่าติดข้องเป็นโลภ ไม่ใช่ เมตตา ขณะโกรธหรือขุ่นเคืองใจก็เป็นอกุศลเป็นโทสะ ไม่ว่าสภาพธรรมที่กำลังปรากฎนั้นเป็นกุศล หรืออกุศลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัยไม่มีผู้ใดบังคับให้เกิดหรือไม่ให้เกิดได้ อาจหาญ ร่าเริง ที่จะรู้ว่านั่นเป็นเพียงสภาพธรรม ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน

ขออนุโมทนาค่ะ ..

ท่านอ. เคยแสดงธรรม ให้เห็นว่า นับถึงร้อย ถึงพันก็ ยังโกรธอยู่ ต้องมีความเข้าใจถูก ในสถาพธรรม และศึกษาธรรม จนเกิดปัญญาจึงละความติดข้องต้องการได้ เมื่อหวังแล้วไม่ได้จึงโกรธ

หรือถึงจะนับเกินกว่านั้นก็ยังโกรธ อาจไม่ได้ล่วงความโกรธออกมาทางวาจา แต่สภาพที่ยังขุ่นใจ แม้จะน้อยมากก็ยังคือความโกรธอยู่ดี ต้องตรงต่อสภาพธรรมตามความเป็นจริง

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

การแก้ปัญหา ต้องแก้ด้วยความรู้ ไม่ศึกษาก็ไม่รู้วิธีแก้ปัญหาเพราะการแก้ปัญหาไม่ใช่ด้วยการข่มความโกรธแต่ด้วยการรู้ลักษณะของความโกรธ ไม่รู้ลักษณะของความโกรธจะเห็นโทษได้อย่างไร

?

อนุโมทนาค่ะ.

คนที่ถูกความโกรธครอบงำ ผิวพรรณทราม เสื่อมโภคทรัพย์ เสื่อมมิตร เสื่อมเสียชื่อ

เสื่อมยศ เสื่อมลาภ เสื่อมคุณธรรมคือ ศีล เสื่อมจากประโยชน์คือ ปัญญาไม่เกิดค่ะ