[เล่มที่ 37] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้า 892

ปัณณาสก์

ปัญจาลวรรคที่ ๕

๓. ทุติยกามเหสสูตร

ว่าด้วยบุคคลผู้หลุดพ้นด้วยปัญญา

อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 37]

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้า 892

๓. ทุติยกามเหสสูตร

ว่าด้วยบุคคลผู้หลุดพ้นด้วยปัญญา

[๒๔๘] อุ. ดูก่อนอาวุโส พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า บุคคล หลุดพ้นด้วยปัญญาๆ ดังนี้ ดูก่อนอาวุโส โดยปริยายเพียงเท่าไร หนอแล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส บุคคลหลุดพ้นด้วยปัญญา?

อา. ดูก่อนอาวุโส ภิกษุในธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม ฯลฯ บรรลุปฐมฌาน ละเธอย่อมทราบชัดด้วยปัญญา ดูก่อนอาวุโส โดยปริยายแม้เพียงเท่านี้แล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสบุคคลหลุดพ้น ด้วยปัญญา ฯลฯ

อีกประการหนึ่ง ภิกษุ เพราะล่วงเนวสัญญานาสัญญายตนฌาน โดยประการทั้งปวง บรรลุสัญญาเวทยิตนิโรธ อาสวะ ทั้งหลายของเธอย่อมสิ้นไป เพราะเห็นด้วยปัญญา และเธอย่อม ทราบชัดด้วยปัญญา ดูก่อนอาวุโส โดยนิปปริยายแม้เพียงเท่านี้แล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสบุคคลหลุดพ้นด้วยปัญญา.

จบ ทุติยกามเหสสูตรที่ ๓

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้า 893

อรรถกถาทุติยกามเหสสูตรที่ ๓

ทุติยกามหสูตรที่ ๓ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.

บทว่า ปญฺาย ปน ปชานาติ ได้แก่ รู้อายตนะนั้นๆ ด้วย ปฐมฌานและวิปัสสนาปัญญา. แม้ในพระสูตรนี้ พึงทราบความ เป็นปริยายและนิปปริยาย โดยนัยก่อนนั้นแล. ก็ในพระสูตรนี้ เป็นอย่างใด แม้ในสูตรเหล่าอื่นจากนี้ก็เป็นอย่างนั้น.

จบ อรรถกถาทุติกามเหสสูตรที่ ๓