เกิด แก่ เจ็บ ตาย
โดย อ. สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ให้เข้าใจจริงๆ ว่า "ทุกข์ตั้งแต่เกิด" เจ็บเป็นทุกข์ พลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ ประจวบกับสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์ โลภะเป็นเหตุนำมาซึ่งความทุกข์ ดีที่สุด คือไม่หวังเพราะทุกสิ่งที่มีเหตุปัจจัย ก็จะต้องเกิดอยู่แล้วไม่ว่าจะหวังหรือไม่หวังก็ตาม ฉะนั้น ถ้าไม่อยากทุกข์ก็อย่าหวัง เกิดมาเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุดไม่หวังอะไรตอบแทนจากสิ่งที่ทำไปแล้ว ฉะนั้น จึงทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เพื่อกันความเดือดเนื้อร้อนใจเมื่อทำดีที่สุดแล้ว อะไรจะเกิดก็เกิดถ้าดีก็ดี ถ้าไม่ดีก็ช่วยไม่ได้ แล้วก็ไม่ต้องการให้ใครมาชมด้วย ฉะนั้น จะต้องไม่หวั่นไหวกับคำชมหรือคำติ ทำดีที่สุดแล้วไม่หวังเลยว่าอะไรจะเกิด ไม่ต้องแบกโลก

ชีวิตที่อยู่ด้วยความหวัง เหนื่อย หนัก แล้วก็ตามๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ตามความปรารถนาไม่สิ้นสุดชีวิตที่อยู่ด้วยปัญญา สบาย เบา แล้วก็ละๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ละกิเลสความปรารถนาลามก

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ