พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรีคาถา เล่ม ๒ ภาค ๔ - หน้าที่ 419

ข้อความตอนหนึ่งจาก

สุภากัมมารธีตุเถรีคาถา

พระสุภาเถรีแม้รูปนี้ ได้บำเพ็ญบารมีมาในพระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆ

สร้างสมกุศลอันเป็นอุปนิสัย แห่งพระนิพพานมาในภพนั้นๆ อบรมกุศลมา

สั่งสมสัมภารธรรมเครื่องปรุงแต่งวิโมกข์มาโดยลำดับ ท่องเที่ยวอยู่ในฝ่ายสุคติ

เท่านั้น เมื่อญาณแก่กล้า มาในพุทธุปบาทกาลนี้ก็บังเกิดเป็นธิดาของช่างทอง

คนหนึ่งในกรุงราชคฤห์ เพราะความสวยงามแห่งรูปสมบัติ จึงได้ชื่อว่า สุภา

นางรู้เดียงสามาโดยลำดับ เกิดความเลื่อมใสในพระศาสดา เมื่อพระศาสดาเสด็จ

เข้าไปกรุงราชคฤห์ วันหนึ่งจึงเข้าไปเฝ้าถวายบังคมแล้ว นั่ง ณ ที่สมควร

ส่วนหนึ่ง พระศาสดาทรงเห็นนางมีอินทรีย์แก่กล้า จึงทรงแสดงธรรม คือ

อริยสัจ ๔ ที่พอเหมาะแก่อัธยาศัย ทันใดนั้นเอง นางก็ตั้งอยู่ในโสดาปัตติผล

ประดับด้วยนัยพันนัย ต่อมา นางเห็นโทษในฆราวาสวิสัย ก็บวชในสำนักของ

พระปชาบดีโคตมีเถรี ตั้งอยู่ในศีลของภิกษุณี ประกอบเนืองๆ ซึ่งภาวนา

เพื่อมรรคชั้นสูงๆ

พวกญาติพากันเข้าไปหานางทุกเวลา เชื้อเชิญแสดงทรัพย์จำนวนมาก

และกองสมบัติ ประเล้าประโลมด้วยกามทั้งหลาย วันหนึ่งเมื่อพวกญาติ

เข้ามาหา นางเมื่อจะประกาศโทษในฆราวาสวิสัยและกามทั้งหลาย จึงได้กล่าว

ธรรมด้วยคาถา ๒๔ คาถามีว่า ทหราห เป็นต้น แล้วเสียสละ ทำให้ญาติ

เหล่านั้นหมดหวัง นางเจริญวิปัสสนา ประกอบอินทรีย์ทั้งหลาย ขมักเขม้น-

ภาวนายิ่งขึ้น ไม่ช้านักก็บรรลุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา ๔.

* พุทธุปบาทกาล หมายถึง กาลเป็นที่เสด็จอุบัติขึ้นของพระพุทธเจ้าพระองค์นี้ *

ขออนุโมทนา กับ คุณkhampan.a และทุกท่านที่คลิกมาอ่านที่นี่ครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

สาธุ