ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก เอกนิบาต-ทุกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 293

สูตรที่ ๒

ว่าด้วยความเพียรซึ่งเกิดได้ยาก ๒ อย่าง

[๒๘๘] ๒. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในโลกมีความเพียรซึ่งเกิดได้ ยาก ๒ อย่าง ๒ อย่างเป็นไฉน คือความเพียรเพื่อทำให้เกิดจีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปัจจยเภสัชบริขาร ของคฤหัสถ์ผู้อยู่ครองเรือน ๑ ความเพียรเพื่อสละคืนอุปธิทั้งปวง ของผู้ที่ออกบวชเป็นบรรพชิต ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในโลกมีความเพียรซึ่งเกิดได้ยาก ๒ อย่างนี้แล ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บรรดาความเพียร ๒ อย่างนี้

ความเพียรเพื่อสละคืนอุปธิทั้งปวงเป็นเลิศ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้นแหละ เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เราจักเริ่มตั้งความเพียรเพื่อสละคืนอุปธิทั้งปวง ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้แล

จบสูตรที่ ๒

สูตรที่ ๔

ว่าด้วยธรรมไม่เป็นที่ตั้งแห่งความเดือดร้อน ๒ อย่าง

[๒๕๐] ๔. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรมไม่เป็นที่ตั้งแห่งความ เดือนร้อน ๒ อย่าง ๒ อย่างเป็นไฉน คือ

บุคคลบางคนในโลกนี้ทำแต่กายสุจริต มิได้ทำกายทุจริต ทำแต่วจีสุจริต มิได้ทำวจีทุจริต ทำแต่นโนสุจริต มิได้ทำมโนทุจริต

เขาไม่เดือดร้อนว่าเรากระทำแต่กายทุจริต มิได้ทำกายสุจริต ทำแต่วจีทุจริต มิได้ทำวจีสุจริต ทำแต่มโนทุจริต มิได้ทำมโนสุจริต

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรมไม่เป็นที่ตั้งแห่ง ความเดือดร้อน ๒ อย่างนี้แล.

จบสูตรที่ ๔

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ความเพียร เป็นสภาพธรรมที่มีจริง ที่เป็นวิริยเจตสิก ซึ่ง ความเพียร เกิดกับจิตที่ดี

ที่เป็นกุศลธรรมก็ได้ และเกิดกับจิตที่ไม่ดี ที่เป็นอกุศลธรรมก็ไ้ด้ครับ ความเพียรที่เกิด

ขึ้นได้ยาก คือ ความเพียรที่เกิดกับกุศล เพราะ กุศลธรรมเกิดได้ยาก เพราะอกุศลธรรมี

มาก เกิดได้บ่อย ดังนั้น การจะได้รับสิ่งที่ดี มี สิ่งของต่างๆ ก็เพราะผลของกุศลกรรม

ซึ่ง ความเพียรที่จะได้สิ่งเหล่านี้ ก็เพราะมีการกระทำความเพียรในกุศลธรรมนั่นเอง

ดังนั้น จึงเกิดได้ยาก เพราะความเพียรที่เป็นในกุศลธรรมเกิดได้ยากนั่นเองครับ

ความเพียรที่ยากที่สุด คือ ความเพียรที่เป็นในการสละ ละอุปธิ คือ การสละ ละกิเลส

ประการต่างๆ เพราะต้องเป็นความเพียรที่ประกอบด้วยปัญญา กิเลสสะสมมามาก ยากที่

จะละ เพราะเป็นเรื่องของปัญญา จึงเป็นสิ่งที่ยาก ความเพียรชอบ จึงต้องอาศัยเกิด

พร้อมปัญญา โดยเริ่มจากการฟังพระธรรมให้เข้าใจครับ

ธรรมที่ไม่เป็นที่ตั้งแห่งความเดื้อนร้อน มี 2 ประการ

ซึ่ง สภาพธรรมที่นำมาซึ่ง ความทุกข์ เดือดร้อน คือ อกุศลกรรมที่ทำ ทางกาย

วาจาและใจ แต่ผู้ที่ไม่ไ่ด้ทำ ย่อมไม่เดือดร้อนใจ และไม่หวั่นไหว เพราะทำแต่ความดี

จึงไม่เดือดร้อน เพราะทำแต่ความดี ไม่ทำความชั่ว ซึ่งจะเป็นอย่างนั้นได้ ก็ด้วยมี

ปัญญา รู้ว่าอะไรควรไม่ควรนั่นเองครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาคุณหมอ อาจาย์ผเดิม และทุกๆ ท่านครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ