เวลานั่งอยู่ ก็มีภาวะจิตที่ไม่ได้คิดอะไร และมองไปข้างหน้า ในใจไม่มีเรื่องอะไรเข้ามาเลยเหมือนมันว่าง แต่ก็ได้ยินเสียง ภาวะนี้ ขึ้นมาประมาณ 5-7 นาที เลยอยากรู้ว่าเป็นอย่างไร

การอบรมเจริญสติปัฏฐาน ขณะที่สติปัฏฐานเกิด ย่อมประกอบด้วยสติและสัมปชัญญะ ขณะนั้นต้องรู้สภาวธรรม ไม่หลงลืมไม่เลื่อนลอย ไม่สงสัย และสงบ เพราะขณะนั้นเป็นกุศล แต่ตามลักษณะคำถามทั้งหมด คือความไม่รู้อะไร มีแต่ความไม่รู้และความสงสัย ไม่ใช่การอบรมเจริญปัญญา ตามคำสอนของพระพุทธองค์ ควรศึกษาพระ-ธรรมคำสอน ให้เข้าใจก่อนที่จะไปทำตามคำสอนของผู้อื่น โดยขาดความเข้าใจ

จิตเป็นสภาพรู้ เกิดขึ้นต้องรู้อารมณ์ อารมณ์คือสิ่งที่ถูกจิตรู้ ขณะที่มองไปข้างหน้า มีจิต เห็น มีสิ่งที่ถูกจิตเห็น เพียงแต่ไม่มีความสนใจ เพราะมีจิตอีกชนิดหนึ่งเกิดขึ้น เป็นจิตที่คิดนึก โดยเป็นจิตที่คิดว่าไม่คิดอะไร ที่บ้านธรรมะ มีหนังสืออธิบายเรื่อง ของจิต คือหนังสือปรมัตตธรรมสังเขปลองหาอ่านดูค่ะ

รู้ตามความเป็นจริงแต่ไม่ทันทั้งหมดไม่เหมือนกับโดยปกติเพราะว่า ไม่ได้นั่งสมาธิเลยอยากรู้ว่าเป็นกุศลหรือไม่

จิตเกิดดับสืบต่อกันไปอย่างรวดเร็วมากนะคะ บางขณะก็เป็นกุศล บางขณะก็เป็นอกุศล บางขณะก็เป็นวิบาก บางขณะก็เป็นกิริยา จิตที่เป็นชาติกุศลและอกุศลนั้น จะปรากฎชัดกว่าชาติอื่นๆ เพราะเกิดดับสืบต่อกันถึง ๗ ขณะ ในชวนวิถี ถ้าเมื่อใดจิตเป็นไปในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ เมื่อนั้นจิตเป็นกุศลค่ะ

จิตที่สงบคือ จิตที่สงบจากอกุศล เพราะขณะนั้นไม่มีโลภะ ความติดข้อง ไม่มีโทสะ ความประทุษร้ายในอารมณ์ ไม่มีโมหะ คือความหลง เช่น เราฟังธรรมะแล้วเข้าใจขณะนั้น จิตเป็นกุศล มีปัญญาเกิดร่วมด้วย เป็นต้น

ขออนุโมทนาครับ