เมื่อเช้านี้ ฟังข่าว เรื่องคนโดดตึกตาย จากปัญหาความรัก ฟังแล้วไม่น่าเลย สงสาร พ่อแม่ที่ส่งเสียลูกไปเรียนถึงเมืองนอก การศึกษาดี ฐานะก็ดี มีพร้อมทุกอย่าง แต่ไม่ สามารถแก้ปัญหาชีวิตได้เลย กลับหาทางออกแบบผิดๆ แสดงว่าการมีปัญญาทางโลกไม่สามารถแก้ปัญหาชีวิตได้เลย นอกจากธรรมะของพระพุทธเจ้า และชาติก่อนคงเคยมีวิบากกรรมมาแบบนี้ใช่หรือไม่

ความรู้วิชาการทางโลกเป็นเพียงวิชาการเพื่อการเลี้ยงชีพเท่านั้น ไม่สามารถแก้ ปัญหาชีวิตทุกอย่างได้ แต่พระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ตลอด ๔๕ พรรษา นั้น เป็นคำสอนที่แก้ปัญหาของชีวิตได้ทุกอย่าง โดยเฉพาะปัญหาเรื่องกิเลส ผู้ที่ปฏิบัติตามคำสอนอย่างถูกต้อง สามารถดับกิเลสทั้งหมดได้ ส่วนผู้ที่ฆ่าตัวตายเพราะในอดีตเคยสะสมการฆ่ามา ปัจจุบันจึงมีการฆ่าตัวตาย

การฆ่าตัวตาย บาปน้อยกว่าฆ่าสัตว์อื่น และไม่เป็นปาณาติบาต (ไม่ผิดศีลข้อ 1) แต่เป็นการกระทำที่ตัดโอกาสของตัวเองในการที่จะเจริญกุศลต่อไป เพราะการเกิด เป็นคนนั้นแสนยากๆ และการฆ่าตัวตายส่วนมากๆ ๆ จะทำให้เกิดในอบายภูมิ เพราะก่อนตายจิตเศร้าหมอง (เป็นอกุศลชวนะ ก่อนจุติ)

ฆ่าตัวตาย บาปน้อยกว่าการฆ่าสัตว์อื่น และไม่เป็นปาณาติบาต หมายความว่าอย่างไรในเมื่อการฆ่าตัวตาย ก็มีองค์ประกอบครบ ๔ อย่าง คือ

๑. รู้ว่าสิ่งนั้นมีชีวิต

๒. มีจิตที่คิดจะฆ่า

๓. พยายามฆ่า

๔. สัตว์นั้นตายไป

ครบทั้ง ๔ อย่างแล้วเหตุใดจึงไม่บาปหรือผิดศีลข้อ ๑ ในเมื่อคนที่ฆ่าตัวตาย ก็เป็นสิ่งมี ชีวิต และกระทำการครบทั้ง ๔ อย่าง เพียงแต่ไม่ได้ฆ่าคนอื่นแต่ฆ่าตัวเอง

ขอเชิญคลิกอ่านรายละเอียดที่นี่ครับ

การฆ่าตัวตายเป็นปาณาติบาตหรือไม่

การกระทำของบุคคลต่างๆ ในชาติปัจจุบัน สะท้อนให้เห็นถึงการสะสมอุปนิสัยที่เคยกระทำอย่างนั้นมาแล้วในอดีต และยังเป็นการเพิ่มการสะสมอุปนิสัยเช่นนั้นต่อไปอีกในอนาคต ดังนั้น ประโยชน์ของการศึกษาพระธรรมคือ ช่วยให้เราเข้าใจการสะสมของตัวเอง ว่าเมื่อประสบกับเหตุการณ์แต่ละอย่างแล้ว ตัวเองมักจะคิด พูดหรือทำ สิ่ง ใดและอย่างไร ตอบสนองกับเหตุการณ์นั้นๆ ซึ่งแต่ละคนก็มีการสะสมที่วิจิตรแตกต่างกัน ไม่เหมือนกันเลย และก็เป็นสิ่งที่เจ้าตัวเท่านั้นที่จะรู้ได้จริงๆ นอกจากนี้การศึกษาพระธรรมจะช่วยให้เราเข้าใจว่า การคิด การพูด หรือการกระทำอย่างไร เป็นสิ่งที่ควรเจริญ และการคิด การพูด หรือการกระทำอย่างไรเป็นสิ่งที่ ควรละ สิ่งใดเป็นประโยชน์ และสิ่งใดเป็นโทษ เมื่อความเข้าใจความจริงของชีวิต มั่นคงขึ้นตามลำดับ ก็จะปรุงแต่งให้ความคิด การพูดและการกระทำเป็นไปในทางที่ดีมาก ขึ้นเรื่อยๆ ตามกำลังของความเข้าใจ (ปัญญา) โดยปราศจากความเป็นบุคคลตัวตนที่จะทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดเลย

อ่านแล้วค่ะ ตามความเข้าใจ ดิฉันเข้าใจว่าการผิดศีลข้อ ๑ จะผิดได้เมื่อต้องฆ่า ผู้อื่นใช่หรือไม่ แต่ถ้าฆ่าตัวเองแสดงว่าไม่ผิดศีลข้อ ๑ เพียงแต่เป็นวิบากของผู้นั้น ที่เคยทำสะสมไว้ในอดีต ถ้าไม่เจริญปัญญา ไม่เข้าใจธรรมะก็อาจจะทำผิดในภพ ต่อๆ ไปอีกใช่หรือไม่

ถ้าเราไม่ศึกษาธรรม ไม่อบรมปัญญา ก็จะถูกอวิชชาปิดบัง ไม่ให้รู้สภาพธรรมะตามเป็นจริง เราก็ต้องวนเวียนอยู่ในวัฏฏะ ที่น่ากลัวอีกต่อไปนานแสนนานนับไม่ได้ค่ะ เพราะว่าทุกชีวิตที่เกิดมา ไม่ว่าเป็นอะไร มีเงินทองมากมาย ก็หนีไม่พ้นโลกธรรรม ๘ หนีไม่พ้นความทุกข์ ที่ต้องเกิด แก่ เจ็บ ตาย และพลัดพรากจากของอัน เป็นที่รัก ฯลฯ

ขอบพระคุณมากค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ