ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

เกิด แก่ เจ็บ ตาย โดย อาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ลมหายใจ เป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะชีวิตดำรงอยู่ได้ เพียงชั่วขณะที่ยังมีลมหายใจอยู่ ความเยื่อใยในชีวิตขึ้นอยู่กับลมหายใจแผ่วๆ ที่ละเอียดมาก ทุกสิ่งในชีวิต ที่คิดว่าใหญ่โตหรือสำคัญเหลือเกิน

แท้ที่จริงก็ขึ้นอยู่กับลมหายใจ ซึ่งเกิดขึ้น เพียงเล็กน้อยเหลือเกินชั่วขณะหนึ่งๆ เท่านั้น.
เมื่อปราศจากลมหายใจ ทุกสิ่งที่เคยยึดถือว่าเป็นของเรา ก็หมดสิ้น ความยิ่งใหญ่ ความสำคัญในสิ่งใดๆ ก็เป็นเพียง ความนึกคิด ในขณะที่มีลมหายใจ เท่านั้นเอง


ตั้งแต่เกิดจนตายมีลมหายใจเข้า ออกอยู่ตลอดเวลา แต่จะมีสักกี่ขณะจิต ที่จะรู้ว่าขณะนี้ อะไรที่กำลังหายใจอยู่

เพราะฉะนั้น อย่าหายใจทิ้งไปเปล่าๆ โดยที่ไม่ได้บำเพ็ญความดี ๑๐ อย่าง โดยเฉพาะการอบรมเจริญปัญญา คือการฟังธรรมค่ะ

ไม่มีใครรู้ว่าขณะจิตที่สติระลึกไปใน นาม - รูป เป็นขณะที่เท่าไร แต่ที่รู้จากการศึกษาคือ ความไม่รู้มีมากกว่าที่สติระลึกแน่นอนที่สำคัญกว่าจำนวนคือ ขณะนี้จิตกำลังเป็นอะไร กุศลหรืออกุศล สติเกิด หรือหลงลืมสติ เป็นตัวเรา หรือ เป็นธรรมะ

มีความแก่เป็นธรรมดา

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งที่มีความแก่เป็นธรรมดาของปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ ย่อมแก่ไปเมื่อสิ่งที่มีความแก่เป็นธรรมดาแก่ไปแล้ว เขาย่อมไม่เห็นดังนี้ว่า ไม่ใช่สิ่งที่มีความแก่เป็นธรรมดาของเราผู้เดียวเท่านั้นแก่ไป โดยที่แท้ สิ่งที่มีความแก่เป็นธรรมดาของสัตว์ทั้งปวงที่มีการมา การไป การจุติ การอุปบัติ ย่อมแก่ไปทั้งสิ้น ส่วนเราเอง ก็เมื่อสิ่งที่มีความแก่เป็นธรรมดาแก่ไปแล้ว พึงเศร้าโศก ลำบาก ร่ำไร ทุบอก คร่ำครวญ หลงงมงาย

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ