เวลาฟังธรรม ตั้งใจฟังและเข้าใจ แต่พอข้ามวันไป จำไม่ค่อยได้ ลืม ต้องมาเปิดเทปฟังใหม่ซ้ำๆ อีกเวลาอ่านหนังสือก็เหมือนกันขณะที่อ่าน ก็จำได้ เข้าใจในขณะนั้น แต่พอหลายวันจำได้ตกๆ หล่นๆ เป็นเพราะสมาธิสั้นหรือเปล่า

ที่จำอะไรไม่ได้นานเพราะอกุศล ผู้ที่มีสติย่อมไม่หลงลืม ดังข้อความในพระสูตรว่า พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตกนิบาต ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรมนี้ของบุคคล ผู้มีสติตั้งมั่น มิใช่ของบุคคลผู้มีสติหลงลืม เราอาศัยอะไรกล่าวแล้ว

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีสติ ประกอบด้วยสติเครื่องรักษาตัวอย่างยิ่ง ระลึกนึกถึงกิจที่ทำคำที่พูดแม้นานได้

การสั่งสมปัญญาของคนในยุคนี้ถือว่าน้อยมากครับ ยังต้องอบรมเจริญเหตุต่อไป คือศึกษาพระธรรมโดยแนวทางความเห็นถูก เพื่อขัดเกลาอกุศล คืออวิชชา และเพื่อให้เป็นผู้ที่สั่งสมปัญญาจนความหลงลืมสติน้อยลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปครับ

ขออนุโมทนา

สัญญา คือ การจำได้ หมายรู้ การที่จำเรื่องราวต่างๆ ได้ในระยะสั้นๆ นั้น เกิดจากสัญญา ไม่ใช่สติ สัญญากับสติ ต่างกันหรือไม่

สัญญาเป็นเจตสิก เกิดกับจิตทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็น กุศล อกุศล วิบาก กิริยา แต่สติเป็นเจตสิกเกิดกับจิตที่เป็นโสภณจิต คือ จิตฝ่ายดีค่ะ เช่น สติที่ระลึกเป็นใน ทาน ศีล ภาวนา

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

สัญญาทำหน้าที่จำเท่านั้นครับ ส่วนนึกขึ้นได้ เป็นหน้าที่ของสภาพธัมมะ คือ วิตกเจตสิก หรือสติเจตสิก ถ้าระลึกขึ้นได้ (ภาษาไทยเราใช้คำว่า จำได้ จึงสับสนว่าเป็นสัญญา) ในทางกุศลก็เป็นสติเจตสิก ถ้าเป็นไปในทางอกุศล ก็เป็นวิตกเจตสิก เช่น ลืมกุญแจแล้วนึกได้ว่าวางที่ไหน เป็นวิตกเจตสิกครับ ไม่ใช่สติ ไม่ใช่สัญญา แต่ถ้าระลึกถึงกุศลที่ได้ทำ เช่น ทาน ก็เป็นสติเจตสิกครับ สัญญา จำอย่างเดียวนะ แต่หน้าที่ระลึกขึ้นได้ เป็นสติหรือวิตกครับ ขออนุโมทนา

ตอบหัวข้อกระทู้

ที่จำไม่ค่อยได้ เพราะอกุศลมีมาก อกุศลย่อมทำให้หลงลืม เราสะสมกิเลสมามาก ถ้าเทียบกับสังสารวัฎฎ์ที่ยาวนานนะ เราได้มีโอกาสฟังพระธรรมและสะสมความเห็นถูกมากไหม ไม่มากเลย แต่สะสมความไม่รู้และกิเลสต่างๆ มากมาย ดังนั้นเมื่อเราเพิ่งเริ่มอบรม อกุศลไม่ได้หายไปไหนนะ ยังมีมากเหมือนเดิม ก็ย่อมทำให้หลงลืมเป็นธรรม ให้เข้าใจว่าเป็นธรรมดาครับ ไม่หลงลืมซิ ผิดธรรมดา ดังนั้น การที่จะทรงจำและเข้าใจธรรมได้นั้น ต้องอาศัยการฟังพระธรรมบ่อยๆ ครับ แต่เราฟังไม่ได้นานนะ เมื่อเทียบกับสังสารวัฎฏ์ที่ผ่านมา อดทนฟังต่อไป โดยไม่หวังผลว่าจะจำได้มากหรือไม่มาก เพราะเป็นหน้าที่ของธรรมครับ ไม่ใช่เราบังคับได้ ขออนุโมทนานะ

เรื่อง เหตุให้ทรงจำได้ คือ การฟังพระธรรม (ด้วยความตั้งใจฟัง)

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่ ...

การฟังธรรมมีอุปการะมากแก่การทรงจำธรรม [จังกีสูตร]

ขอบพระคุณมากค่ะ และ ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ที่ให้ความเข้าใจดิฉันอย่างมาก

กราบอนุโมทนาค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ