ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น พร้อมทั้งพระธรรม และพระสงฆ์ ด้วยเศียรเกล้า

ขออนุญาตสอบถามท่านผู้รู้ครับผม ว่าฆราวาสเช่นเรานี้ ในบางครั้งอยากจะนำธรรมะบอกกล่าวต่อผู้อื่นให้ได้รู้ธรรมตาม เช่น บิดามารดา ญาติ มิตรสหาย เป็นต้น แต่ว่าต้องกระทำเช่นไรจึงจะสมควร ว่าเป็นผู้เคารพในธรรมอย่างยิ่งครับ

เหตุเพราะว่าแม้พระโพธิสัตย์เมื่อยังเป็นฆราวาสอยู่ก็ไม่ยอมแสดงธรรม แก่บุคคลผู้นั่งในอาสนะสูงกว่า เช่นในเรื่อง ภรรยาของบุรุษจัณฑาล ที่พระโพธิสัตย์อยู่บนต้นมะม่วง แล้วพราหมณ์นั่งในที่ต่ำแสดงธรรมแก่พระราชาที่นั่งอยู่บนอาสนะสูงกว่า ก็เป็นการไม่สมควร ไม่เคารพธรรม

เมื่อไปดูในศีลของพระภิกษุ ก็มีหลายกรณีที่ทรงบัญญัติห้ามการแสดงธรรม เช่น พระภิกษุยืน ห้ามแสดงแก่ผู้ไม่เป็นไข้นั่งอยู่ หรือห้ามแสดงธรรมแก่ผู้สวมรองเท้า

แต่ในกรณีของเราที่เป็นฆราวาส กิริยา หรือลักษณะไหนที่สมควร และแบบไหนที่ไม่สมควร แก่การแสดงธรรมบ้างครับผม

ขอบพระคุณครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

[เล่มที่ 40] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 281

นางขุชชุตตราเลิศในทางแสดงธรรม ต่อมา พระศาสดาทรงตั้งนางขุชชุตตรานั้นไว้ในเอตทัคคะว่า "ภิกษุทั้งหลาย นางขุชชุตตรานี้นั้น เป็นผู้เลิศกว่าบรรดาอุบาสิกาสาวิกาของเรา ผู้เป็นธรรมกถิกา [แสดงธรรมกถา].

พระธรรมยิ่งเปิดเผยยิ่งรุ่งเรือง ธรรมเป็นสิ่งที่ประเสริฐยิ่ง การแสดงธรรมต้องเป็นผู้เข้าใจธรรม จึงเคารพในธรรม และ การแสดงธรรมเมื่อมีความเข้าใจถูกแล้ว การประพฤติเป็นไปในการแสดงธรรมทางกาย วาจา ก็จะถูกต้อง เพราะปัญญานำไปในกิจทั้งปวง มีการแสดงธรรมในสถานที่ กาล เวลา บุคคลที่เหมาะสม ซึ่งปัญญาย่อมจำแนกเอง ครับ ซึ่ง มีอุบาสก อุบาสิกา มากมายในสมัยพุทธกาลที่แสดงธรรม แลเผยแพร่พระธรรม เช่น จิตตคฤหบดี นางขุชชุตตรา ผู้เป็นเลิศในการแสดงธรรม เป็นต้น ครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

คำจริง ไม่จำกัดบุคคลผู้กล่าวเลย แม้คฤหัสถ์ที่เข้าใจพระธรรมวินัย ก็สามารถแสดงความจริงเปิดเผยความจริงนี้ เพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่นได้ เพราะไม่ใช่ประกาศคำของตน แต่เป็นการประกาศคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าบุคคลผู้กล่าวจะเป็นใคร ควรอย่างยิ่งที่จะได้ฟัง ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

กราบขอบพระคุณท่านผู้รู้ที่ได้ชี้แนะครับผม