ข้อความบางตอนจาก หนังสือบารมีในชีวิตประจำวัน

โดยท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

เพราะเหตุไร สัมมาสติจึงไม่เจริญตามหนทางที่เข้าใจแล้ว เพราะเหตุว่า ทุกคนซึ่งยังมีกิเลสนั้น เปรียบเหมือนผู้ที่เป็นโรค ก็ควรพิจารณาว่าจะรักษาโรคที่กำลังเป็นอยู่ให้เป็นผู้ที่แข็งแรง สามารถที่จะเดินทางไกล คือ มรรคมีองค์ ๘ ให้ถึงจุดหมายปลายทาง คือ การรู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้อย่างไร

ถ้าไม่พิจารณาตนเองเลย ก็ยังคงเป็นผู้ที่รู้ทางแต่ก็ไปไม่ไหว และไม่รู้วิธีว่าจะทำอย่างไรจึงเป็นผู้ที่แข็งแรง ทุเลาจากโรคภัยต่างๆ เพราะฉะนั้น การฟังพระธรรมและการพิจารณาพระธรรมให้เข้าใจจึงเปรียบเหมือนการแสวงหายารักษาโรค ผู้ที่ไม่เคยฟังพระธรรมย่อมไม่รู้ว่าตนเองเป็นโรค จึงไม่แสวงหายาที่จะรักษาโรค และทั้งๆ ที่แสวงหาพระธรรม มีความเข้าใจพระธรรมซึ่งเปรียบเสมือนยารักษาโรคแล้ว ก็ยังจะต้องบำรุงร่างกายให้แข็งแรงพอที่จะเดินทางไปในหนทางไกลได้ คือการอบรมเจริญมรรคมีองค์ ๘ ให้บรรลุจุดหมายปลายทางได้

ลองคิดถึงผู้ที่เห็นทาง แต่เจ็บไข้ได้ป่วย และทางนั้นก็แสนไกล แล้วทำอย่างไรจึงจะเดินทางไปให้ถึงจุดหมายปลายทางนั้นได้ ฉะนั้น ต้องรู้ว่าถ้าร่างกายไม่สมบูรณ์แข็งแรง ก็ไม่สามารถจะไปได้ตลอด ธรรมที่บำรุงจิตใจให้แข็งแรงที่จะดำเนินไปในมรรคมีองค์ ๘ ได้ตลอด คือบารมี ๑๐

ขอกราบอนุโมทนาท่านอาจารย์ค่ะ...

กายป่วย ใจป่วยครับ ทำดีใจยังไม่กล้าอีกด้วยครับ

ขออนุโมทนา

การเจริญกุศลทุกอย่าง จะขาดปัญญาบารมีไม่ได้เลย เพราะเป็นหนทางเดียวที่จะนำไปถึงฝั่งคือ การบรรลุ มรรค ผล นิพพานค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

หนทางที่ยาวไกลมืดมนและกันดาร

ชีวิตในแต่ละชาติก็แสนสั้น

เสบียงและแรงก็ไม่ค่อยมี

แถมเป็นโรคอีก

ขออนุโมทนาทุกๆ ท่านค่ะ ได้ข้อธรรมะที่โดนใจและเตือนใจได้ดีจริงๆ

ยาวิเศษ การรักษาที่พิเศษ สัพโรโควินัสตุ...

เป็นหัวข้อที่น่าสนใจ ขออนุโมทนาค่ะ

ดิฉันป่วยเป็นโรคอุปาทานขันธ์๕ กำลังพยายามรักษาอยู่ค่ะ

ขออนุโมทนาครับ