บางท่านก็เห็นบุคคลบางคนทำสิ่งที่ไม่ดีต่อโลก ก็มีความเดือดร้อนใจว่า เมื่อไรบุคคลนั้นถึงจะได้รับผลของกรรม เมื่อมีผู้ทักท้วงว่าเมตตาหรือเปล่าในขณะนั้น คนนั้นก็บอกว่าอยากจะเห็นผลของกรรม เพราะเหตุว่ารู้ว่าเมื่อมีการกระทำแล้วให้ผล เพราะฉะนั้นเมื่อไรจะเห็นผลของกรรม คนนั้นควรจะได้พิจารณาจิตว่า ขณะที่คิดอย่างนั้นจิตเป็นอะไร เป็นเมตตาหรือเปล่า เป็นกรุณาหรือเปล่า เป็นมุทิตาหรือเปล่า เป็นอุเบกขา หรือเปล่า

ถ้าไม่พิจารณาแล้วก็คิดว่า อยากเห็นผลของกรรมซึ่งคนนั้นจะต้องได้รับ เวลาที่คนนั้นได้รับผลของกรรม ทุกคนก็สงสาร เท่าที่ฟังดู ไม่ว่าใครจะได้รับความเดือดร้อน มีความเป็นอยู่ที่คับแค้น หรือมีความทุกข์ยากในชีวิต คนอื่นก็สงสารทั้งนั้น แต่เวลาที่เขาทำอกุศลกรรม ลืมคิดที่ต้องเกิดความเห็นใจและมีความเมตตาด้วย ถ้าไม่เป็นเพื่อนกับคนนั้น ใครจะเป็นเพื่อนกับเขา มีทางใดที่จะทำให้คนนั้นพ้นจากการกระทำหรือความคิด ที่เป็นอกุศล เพราะฉะนั้นถ้าเป็นเพื่อนจริงๆ สำหรับคนนั้น ก็มีทางที่จะช่วยคนที่เป็นอกุศล ให้เป็นกุศลได้ ซึ่งก็ควรจะทำอย่างยิ่ง ไม่ใช่ปล่อยว่าเมื่อไรจะเห็นผลของกรรม คือ คอยที่จะดูผลของกรรม แล้วก็อ้างว่า เพราะรู้ว่า กรรมนั้นจะให้ผล แต่เมื่อกรรมนั้นให้ผลจริงๆ คนนั้นก็จะสงสาร แต่สงสารช้าไปค่ะ คือ ควรที่จะให้จิตเมตตาตั้งแต่ขณะที่บุคคลหนึ่ง บุคคลใดทำอกุศลกรรม นี่เป็นเรื่องสภาพธรรมตามความเป็นจริง ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคลเลย มีสภาพธรรม ที่เกิดขึ้นคิดนึกเรื่องราวต่างๆ ด้วยกุศลจิต หรืออกุศลจิต

กุศลต้องเป็นกุศล และอกุศลต้องเป็นอกุศล ผู้ที่ตรงต่อธรรม ก็ต้อง เป็นผู้อบรมเจริญปัญญาและเจริญกุศลยิ่งขึ้นได้ เพราะรู้ทันอย่างรวดเร็วว่า ขณะนั้นไม่ใช่เมตตา ขณะนั้นเป็นอกุศล เพราะฉะนั้นก็สามารถมีความเมตตาต่อบุคคลที่เป็นฝ่ายศัตรูได้อย่างเร็ว