แล้วจำเป็นไหมในการอบรมบารมี ๑๐ ในเมื่อสติปัฏฐานเป็นทางเดียวที่ดับกิเลสแล้วบารมี เราจะต้องอบรมไหม

บารมี คือ ธรรมที่จะทำให้ถึงฝั่ง คือ พระนิพพาน ถ้าขาดบารมีแล้วไม่สามารถถึงพระนิพพานได้ การอบรมเจริญสติปัฏฐานเป็นปัญญาบารมี เป็นหนึ่งใน ๑๐ เท่านั้น จริงอยู่สติปัฏฐานเป็นทางเดียวที่จะดับกิเลสได้ แต่ต้องมีธรรมอื่นๆ ที่เป็นองค์ประกอบ เช่น ทาน ศีล วิริยะ ขันติ เมตตา เป็นต้น สรุปคือ ต้องอบรมบารมี

จำเป็นต้องเจริญบารมีทั้ง ๑๐ เพราะขณะที่จิตไม่เป็นกุศล ก็จะเป็นอกุศล จึงควรเจริญกุศลทุกประการ ทุกสถานที่ ทุกกาลเวลา โดยเฉพาะเจริญสติปัฏฐาน เพราะเมื่อเจริญสติปัฏฐานแล้วจะรู้ว่าขณะใดเป็นกุศล และขณะใดเป็นอกุศล และจะรู้ว่าอกุศลเกิดมากมาย มากกว่ากุศล จึงควรอบรมเจริญบารมี ไม่ว่าจะเป็นทาน ศีล ภาวนา คือการอบรมเจริญปัญญา

ผู้ที่จะเดินทางไกลต้องมีทั้งร่างกายที่แข็งแรงไม่มีโรค ต้องมีเสบียงสำหรับใช้ระหว่างทาง ต้องรู้หนทางที่จะไป ต้องมีกำลังใจดี ฉันใด ผู้ที่จะข้ามฝั่งได้ต้องอาศัยธรรมหลายอย่างเช่นกัน

ในชีวิตประจำวันจะประกอบไปด้วยอกุศลจิตเป็นส่วนใหญ่ เพราะ โลภะ โทสะ โมหะ มีกำลังมากจากการสะสม และจากอารมณ์ที่มากระทบ การบำเพ็ญบารมี ๑๐ ในชีวิตประจำวัน เช่น ทาน ศีล ขันติ วิริยะ เมตตา จึงเป็นสิ่งที่ควรทำเพี่อเป็น "พละ" ในการต่อสู้กับกิเลสที่กำลังมายาวนานกว่า และเพื่อเป็นบันไดก้าวไปสู่การเจริญสติปัฏฐานด้วยค่ะ

การเจริญสติปัฏฐาน คือ อะไรครับ ช่วยอธิบายสั้นๆ ที่พอจะเข้าใจได้ง่าย ยกตัวอย่างด้วยก็ดีครับ และการเจริญสติปัฏฐานจะมีประโยชน์อย่างไรในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ (ผมคิดเอาเองว่าการรู้อะไรเป็นรูป เป็นนาม ก็คือการเจริญสติปัฏฐาน ไม่ทราบเข้าใจถูกต้องหรือเปล่า เช่น สี เสียง กลิ่น รส สัมผัส ความคิด มีจริง การเห็นสี ได้ยินเสียง รู้กลิ่น รู้รส รู้กระทบสัมผัส รู้ความนึกคิดในใจ มีจริง เป็นสภาพรู้อย่างหนึ่ง ไม่ใช่ตัวเราที่รู้ เพราะตัวเราไม่มี เป็นอนัตตา แล้วจะมีประโยชน์อย่างไรในชีวิต)

การเจริญสติปัฏฐาน คือ การอบรมเจริญปัญญา อบรมความรู้ความเข้าใจถูกต้อง อบรมความเห็นถูกต้อง อบรมความไม่หลงลืม อบรมสติสัมปชัญญะ เพื่อการค่อยๆ รู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริงในทวารทั้ง ๖ สภาพธรรมทั้งหมดเป็นเพียงธัมมะอย่างหนึ่งเท่านั้นที่ปรากฏ เมื่อปัญญาเจริญสมบูรณ์ขึ้นย่อมเห็นตามความเป็นจริง เมื่อเห็นตามเป็นจริงย่อมหน่าย เมื่อหน่ายย่อมคลายความกำหนัด เมื่อคลายความกำหนัดย่อมหลุดพ้น เมื่อจิตหลุดพ้นจากอาสวะกิเลสย่อมพ้นจากกองทุกข์ทั้งปวง นี่คือประโยชน์ของการอบรมเจริญสติปัฏฐาน ในชีวิตประจำวัน ความรู้ดีกว่าความไม่รู้ ความไม่รู้มีโทษ ความรู้ คือ ปัญญาไม่มีโทษ

อนุโมทนาครับ บารมี ๑๐ เป็นหนทางที่จะดับกิเลส ควบคู่กับการเจริญสติปัฏฐาน เรื่อง บารมี ๑๐ คือ คุณธรรมที่ทำให้ถึงฝั่งคือดับกิเลสและนิพพาน

ขอเชิญอ่านได้ที่..

บารมีย่อมขัดเกลากิเลส

อบรมบารมี ๑๐ พร้อมๆ กับความเข้าใจในเรื่องสติปัฏฐาน นี่แหละหนทางดับกิเลสครับ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ