ได้นอนกับน้องกล้า รู้สึกอัศจรรย์ในการกระทำและคำพูดของน้องกล้าบ่อยๆ น้องกล้าเขียนการ์ตูนเป็นรูปพระพุทธเจ้า เขียนว่า พระธรรมจากพระโอษฐ์ หรืออะไรทำนองนี้ น้องกล้าออกจากห้องน้ำ เอาผ้าขนหนูพาดบ่าข้างหนึ่ง แล้วบอกว่า เหมือนพระ เราบอกว่า เดี๋ยวจะเอาบาตรให้บิณฑบาต เธอบอกว่า ไม่เอา เราก็คิดว่า จบแล้ว กลับเดินตามมาบอกว่า ต้องปฏิบัติธรรมก่อน ไม่อย่างนั้นไปบิณฑบาตจะบาป ดูซิ เด็กน้อย
มีคนชมว่า น้องกล้ามีลักยิ้มที่แก้มสองข้าง หล่อจัง น้องกล้าตอบว่า หล่อก็แก่ครับ อ้าว เราแก่ขนาดนี้แล้ว คนชมว่าสวย (ซึ่งมีน้อยมาก เพราะไม่ค่อยมีคนพูดโกหก) ยังดีใจ นึกว่าพูดจริง จิตใจฟูฟ่องด้วยความดีใจ จนบางครั้งลืมขอบคุณ แต่น้องกล้าก้าวหน้ากว่าเรามาก สอนเสียอีกว่า ถึงแม้จะหล่อก็ต้องแก่เหมือนกัน จะไม่ให้อัศจรรย์ใจได้ อย่างไร

ก็ประทับใจ น้องกล้าเหมือนกัน น้องกล้าคงสะสมมาดี จึงได้มาศึกษาธรรมะตั้งแต่อายุ

ยังน้อยๆ ต้องขออนุโมทนาด้วยจริงๆ

ขออนุโมทนาครับ

เพราะสะสมมาสาธุ

สาธุ

คุณหมอที่ดูแล คุณย่าสงวน บอกกับ คุณย่า ว่า

" เนี่ยะ ทีหลังเพื่อนๆ ของคุณย่าเสียชีวิตหมด คุณย่าก็จะเหงานะ "

คุณย่าบอกคุณหมอว่า

" ไม่เหงาหรอกค่ะ เดี๋ยวนี้ คุณย่ามีเพี่อน อายุ 5 ขวบ ด้วยนะ "

และแล้วเมื่อวันอาทิตย์ ที่ 10 พ.ค. ที่ผ่านมา คุณย่าได้ซื้อของเล่น มาให้น้องกล้าด้วย

สาธุ สาธุ สาธุ

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนา

บ่ายวันหนึ่งน้องกล้ามาเล่นอยู่กับคุณติ๋มข้างๆ ผม ผมเลยถามไปว่าเวลาถามอ. ทำไมต้องประหม่าด้วย น้องกล้าตอบว่า ก็ไม่รู้จะถามอะไรและคุณแม่ให้ถาม ผมบอกว่าเมื่อคุณแม่ให้ถามก็ต้องรู้ว่าจะถามอะไรแล้วทำไมต้องประหม่า น้องกล้าตอบว่าถามลึกนะนี่ แล้วพวกเราละมีใครรู้ว่าถามอย่างนี้นะลึก ครับ

ผลที่น่าอรรศจรรย์ เกิดจากการสะสมเหตุที่ประเสริฐมาแล้ว

ขออนุโมทนาครับ

น้องกล้า เป็นตัวอย่างที่ดีมากๆ ๆ

ให้เห็นความชัดเจนของการสะสมสันดานของจิต

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนา