ข้าพเจ้ามีปัญญาเท่าเมล็ดถั่ว ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่งแห่งจิต มีความเข้าใจเป็นของตนเอง (ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเข้าใจถูกหรือผิด)

จิตนั้นคือการที่เรารู้สึกถึงต่างๆ รอบๆ ตัว เท่าที่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย จะรับสัมผัสได้ (มีสิ่งใดอื่นอีกหรือเปล่าผมไม่รู้)

เคยไหม เห็นคนที่เราไม่รู้จัก เขากระทำบางสิ่งที่เรารู้สึกไม่ชอบอย่างแรง

อยากถามว่า เมื่อจิตรู้สึกเช่นนั้น เกิดกรรมขึ้นระหว่างจิตของคนๆ นั้นกับจิตของเราใช่หรือไม่ แล้วในทางกลับกัน ถ้าคนที่เขาไม่เคยรู้จักเราเกิดความไม่พึงพอใจในบางสิ่งที่เราทำ ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้รับความเดือนร้อน (ประมาณว่ารู้สึกแทนคนอื่นๆ ) กรรมอันนี้จะต้องชดใช้อย่างไร

ขอรบกวนผู้รู้แนะนำหน่อยครับ สิ่งใดที่ท่านอ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบในในกระทู้นี้ ผมต้องขอประทานโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

ขอบพระคุณครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กรรม ที่ทำให้เกิดการให้ผลของกรรม คือ ต้องเป็นกรรมที่ทำครบองค์กรรมบถ ที่เป็นการทำอกุศลกรรม มีการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม เป็นต้น

แต่หากเพียง ไม่ชอบ ขุ่นเคืองใจในใจ ไม่ได้ล่วงออกมาทางกาย วาจา กรรมนั้นไม่ให้ผล แต่เป็นการสะสมอุปนิสัย ที่จะทำให้ขุ่นเคืองใจ ง่ายขึ้น เป็นคนมักโกรธ เป็นต้น ครับ

เพราะฉะนั้น กรรม ที่เป็นเจตนา จึงแบ่งเป็นหลายระดับ ทั้งที่เพียงเป็นอกุศลในใจ ไม่ล่วงออกมาทางกาย วาจา ก็แค่สะสมเป็นอุปนิสัยเท่านั้นครับ กรรมจะให้ผลได้ ก็ต้องทำกรรมสำเร็จทางกาย วาจา เป็นสำคัญ

ขออนุโมทนา

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ