ความเสียประโยชน์ด้วยอวิชชา

ความรู้ไม่เสียประโยชน์ ความไม่รู้เสียประโยชน์ แม้ในวันหนึ่งๆ ได้อกุศลมามากเท่าไรก็ไม่รู้ ลืมทั้งหมด แต่ละครั้งได้ยินเสียง จำเป็นเรื่องราวต่างๆ แม้แค่เสียงปรากฏทีละวาระ คนไม่ได้ฟังธรรม อกุศลเท่าไร นี้คือความต่างกันของความรู้ และความไม่รู้ ประโยชน์ คือ สะสมความรู้ต่อไป

อ่านข้อความเตือนสติ ทั้งหมดจากปริสา สูตร..ข้อความเตือนสติเรื่องปริสาสูตร

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณ wittawat ด้วยครับ

ขออนุญาตสอบถามสนทนาเรื่อง "ลืม" ครับ

"แม้ในวันหนึ่งๆ ได้อกุศลมากเท่าไรก็ไม่รู้ ลืมทั้งหมด" ที่กล่าวว่า "ลืม" นั้นหมายถึงลืมอะไรครับ และหากเป็นกุศลจะไม่ลืมอะไรครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

เรียนความเห็นที่ 2 ครับ

"แม้ในวันหนึ่งๆ ได้อกุศลมากเท่าไรก็ไม่รู้ ลืมทั้งหมด"

ลืมในที่นี้ หมายถึง สติไม่เกิด หลงลืมสติ เพราะในชีวิตประจำวัน อกุศลเกิดมากมาย แต่ไม่มีสติและปัญญาเกิดรู้ในขณะนั้นว่ากิเลสเกิดขึ้น และไม่รู้ว่ากิเลสเป็นธรรมไม่ใช่เรา จึงลืมว่ามีกิเลสเกิดขึ้นเพราะสติไม่เกิด ลืมว่าเป็นธรรมไม่ใช่เราครับ ลืมทั้งหมดจริงๆ

ขออนุโมทนาที่ร่วมสนทนาครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาอาจารย์ผเดิมมากครับ

ขอเรียนความเห็นที่ 2 ครับ

เมื่ออวิชชาความไม่รู้เกิด ก็หลงลืมสติขณะนั้นครับ แต่ถ้ากุศลเกิดก็ไม่ลืม ไม่ลืมตั้งแต่การเห็นประโยชน์ของการสละวัตถุ การวิรัติทุจริต มารยาททั้งหลาย รวมทั้งเห็นตามความจริงว่าเป็นธรรมด้วยครับ

ขออนุโมทนา พี่ Paderm ครับที่อธิบายเพิ่มเติม

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาคุณวิทวัธครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ