การให้อภัยไม่ถือโทษโกรธเขา เป็นการแก้ปัญหาอย่างหนึ่ง ที่จะทำให้หลายบุคคลสบายใจ มีความสุข และตัวเราก็สบายใจ คือ เป็นการแก้ปัญหาระดับหนึ่ง แต่ปัญหาทั้งหมดเกิดจากอกุศล ที่มีอวิชชาเป็นมูล ถ้าดับอวิชชา ได้ด้วยอรหัตตมรรคญาณ ปัญหาทุกอย่างจะไม่มี ไม่เกิดขึ้นอีกเลย เมื่อท่านปรินิพพาน

แต่ตอนที่ยังดับกิเลสไม่ได้ อย่างน้อยเราก็รักษาศีล ๕ ทำความดีทุกย่าง โดยเฉพาะบารมี ๑๐ เราจะขาดปัญญาไม่ได้เลย เพราะว่าบารมีทุกอย่าง เป็นบริวารของปัญญา คือ ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิฐาน เมตตา อุเบกขา

สาธุ

ขออนุโมทนาครับ