๑. คำสอนนี้ปรากฎในพระสูตรใดคะ?

๒. "ตน" ในที่นี้ท่านหมายถึงอะไรคะ? เหตุใดจึงใช้คำว่า "อัตตา" อยู่?

ขอช่วยขยายความให้กระจ่างด้วยค่ะ

ขอบพระคุณ

๑. มีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน มีแสดงไว้หลายแห่ง เช่น ในคาถาธรรมบท ภาค๒ ตอน ๓ เล่ม ๔๒ และในทีฆนิกายมหาวรรคมหาปรินิพพานสูตร ใช้คำว่า "จงมีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง"

๒. คำว่า "ตน" ในที่นี้หมายถึง นามธรรมฝ่ายกุศลที่เป็นไปใน ทาน ศีล ภาวนา สูงสุดคือโลกุตตรกุศล เหตุที่ใช้คำว่าตนเพราะตามบัญญติโวหารของชาวโลก โดยปรมัตถ์คือจิตและเจตสิก พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปลเล่มที่ 13 [เล่มที่ 13] พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑

[เล่มที่ 30] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค เล่ม30 หน้าที่ 395

เชิญคลิกอ่าน ...

จงมีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง [คิลานสูตร]

ขออนุโมทนาครับ