กราบเรียนท่านอาจารย์วิทยากร

แม้ว่าผมจะไม่ได้หวังบรรลุธรรม ประจักษ์ความเกิด/ดับของสภาพธรรมในชาตินี้หรือชาติหน้า เพราะรู้ว่าหนทางยังอีกยาวไกลมาก ขนาดในชาตินี้ กว่าจะได้พบพระธรรมโดยมีท่านอาจารย์สุจินต์ให้ความกรุณา ผมยังใช้ชีวิตมาแล้วกว่า 40 ปี

แต่ผมขออธิษฐานให้ได้มีโอกาสฟังพระธรรมในทุกชาติไป เพื่อจะได้ไม่หลงทางไปไกลห่างจากพระสัทธรรม สามารถทำได้หรือไม่ เป็นโลภะหรือไม่ จะยิ่งทำให้ติดข้องหรือไม่ครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ก่อนอื่นก็เข้าใจ คำว่า อธิษฐานในพระพุทธศาสนาให้ถูกต้องก่อนครับ

ธรรมเป็นสิ่งที่มีจริง ตรง เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น คำว่า อธิษฐาน ในภาษาไทยที่เข้าใจกันนั้น หมายถึง การขอ แต่ตามหลักคำสอนในทางพระพุทธศาสนาแล้ว หมายถึง ความตั้งใจมั่น ซึ่งเป็นความตั้งใจมั่น ไม่หวั่นไหว ในการที่จะสะสมคุณความดีประการต่างๆ เพราะเห็นโทษของอกุศล และเห็นคุณของกุศลธรรมด้วยปัญญาที่ค่อยๆ เจริญขึ้นจากการฟัง การศึกษาพระธรรมในชีวิตประจำวัน เป็นเรื่องของกุศลทั้งหมด และเป็นไปในการสละกิเลสทั้งสิ้น เพราะเหตุว่าจิตใจของผู้ที่ยังมีกิเลสอยู่นั้น ส่วนใหญ่แล้วเป็นอกุศลทั้งนั้น ถูกอกุศลกลุ้มรุมจิตใจอยู่เกือบจะตลอดเวลา เมื่อเป็นเช่นนี้ ผู้ที่มีความตั้งใจมั่น ก็เป็นผู้ที่รู้ตัวว่ามีกิเลสมาก มีโลภะ โทสะ โมหะ เป็นต้น ที่ได้สะสมมาอย่างเนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์ ซึ่งจะต้องอาศัยความตั้งใจมั่นจริงๆ ในการเจริญกุศลประการต่างๆ เพื่อขัดเกลากิเลส มิฉะนั้นแล้วก็พลาดให้กับอกุศลทุกที อธิษฐาน ซึ่งเป็นความตั้งใจมั่นในการเจริญกุศล จึงเป็นปัจจัยให้กุศลเกิดขึ้นและสำเร็จได้ เป็นบารมี (ความดี) ที่ควรอบรมเจริญให้มีขึ้นในชีวิตประจำวันแต่ถ้าเป็นขอ อยากได้ในเรื่องหนึ่งเรื่องใดนั้น เป็นอกุศลจิตที่ประกอบด้วยโลภะ ความติดข้องต้องการ ไม่ใช่อธิษฐานในพระพุทธศาสนา ครับ

ดังนั้น การทำกุศลประการต่างๆ ไม่ใช่เพื่อลาภ ยศ สิ่งที่ใดๆ เลย แต่ทำกุศลด้วยเหตุ 2 ประการ คือ 1. อนุเคราะห์ผู้อื่น 2.เพื่อบูชาผู้อื่น บูชาคุณความดีเพราะฉะนั้นทำกุศล เพราะ เป็นกุศล ส่วนผลมีอยู่แล้ว เพราะ กุศลเมื่อสำเร็จ ย่อมให้ผลที่ดี แม้จะไม่ขอเลย ซึ่งกุศลจะมีผลมาก เพราะ เป็นจิตที่บริสุทธิ์ ไม่มีอกุศล คือโลภะ ความต้องการอยากได้บุญเกิดสลับขั้น ครับ

ทำความดี เพราะเป็นความดี เมื่อไม่หวังผล อยากได้ผล ก็ย่อมทำความดีสม่ำเสมอเพราะผู้ที่หวังผล อยากได้ เมื่อไม่ได้ ย่อมเลิกทำคุณความดี แต่ผู้ที่เห็นว่า ความดีเป็นสิ่งที่ีดี จึงมั่นคงในการทำความดี ครับ ดังนั้น แทนที่จะทำความดีแล้วขอ อธิษฐานเพราะผลมีอยู่แล้ว แม้ไม่ได้ขอ แต่ก็ทำความดี เห็นประโยชน์ของการทำความดี การสะสมอุปนิสัยที่ดี โดยการทำความดี สำคัญกว่าผลที่ได้ ครับ

การเข้าใจพระธรรมที่เกิดจากการศึกษาพระธรรม ความเข้าใจที่เป็นปัญญานั้น ก็เป็นความั่นคงในการฟังพระธรรมทีละเล็กละน้อย แม้จะไม่ขออะไรเลยครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ถ้ามีโอกาสได้ฟังพระธรรมในชาตินี้ เห็นประโยชน์แล้ว สะสมเหตุที่ดี เป็นผู้มีอัธยาศัยน้อมไปในการฟังพระธรรม ก็ย่อมจะเป็นเหตุปัจจัยให้ได้ฟังให้ได้ศึกษา สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกต่อไป ก็เพราะเคยได้สะสมความเป็นผู้ได้ฟังพระธรรมมาแล้วนั่นเอง เป็นไปตามความเป็นจริงของธรรม ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น ดังนั้น การมีโอกาสได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรม น้อยคนเท่านั้นที่จะมีโอกาสที่สำคัญดังกล่าวนี้ เพราะพระธรรม ไม่ได้สาธารณะคือไม่ได้ทั่วไปกับทุกคน เฉพาะผู้ที่เห็นประโยชน์เท่านั้น จึงฟัง จึงศึกษา ได้สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกต่อไป ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

กราบขอบพระคุณอาจารย์ทั้งสอง และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาในกุศลค่ะ แม้จะได้มาพบพระธรรม เมื่ออายุ 40 ก็ถือว่า เป็นบุญมากๆ ที่ยังได้เจอ ^^

ขออนุโมทนาครับ