หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๔๒๗]

พระธรรมชำระใจซึ่งเต็มไปด้วยกิเลส

ลองคิดดูคฤหัสถ์มีมากหรือว่าภิกษุมีมาก คฤหัสถ์มีมาก เพราะฉะนั้นคฤหัสถ์นั่นแหละช่วยสังคมของคฤหัสถ์ ใช่ไหม? แล้วก็พระภิกษุมีน้อย ก็ศึกษาพระธรรมเพื่อจะอนุเคราะห์คฤหัสถ์ให้มีความเข้าใจในธรรมที่ถูกต้อง ต่างคนก็ต่างมีหน้าที่ ถ้าภิกษุช่วยสังคมอย่างคฤหัสถ์ ใครจะอนุเคราะห์สังคมให้เข้าใจธรรม? ก็ไม่มี แล้วพระศาสนาจะดำรงอยู่ได้อย่างไร

เพราะฉะนั้นในครั้งพุทธกาลไม่มีภิกษุที่จะมากระทำกิจอย่างคฤหัสถ์เลย แล้วสมัยนี้ทำไมภิกษุจะไปกระทำหน้าที่ของคฤหัสถ์ ในเมื่อคฤหัสถ์มีมากพร้อมที่จะช่วยกันดูแลกันได้ทุกอย่าง และพระภิกษุก็ทำกิจของพระภิกษุคือศึกษาพระธรรมเพื่อช่วยสังคมยิ่งกว่าที่คฤหัสถ์สามารถจะช่วยได้

เพราะว่าใครก็ตามกำลังทุกข์ยากคนอื่นก็ช่วย เด็กยากจนขัดสนก็ช่วยอะไรก็ช่วย แต่ต่อไปเขาจะเป็นอย่างไร จะเป็นโจรหรือเปล่า จะทุจริตหรือเปล่า จะเป็นคนอกตัญญูไม่รู้คุณมารดาบิดาหรือเปล่า? ทั้งหมดใครจะทำให้จิตใจของคนซึ่งเกิดมาแล้ว สามารถที่จะขัดเกลากิเลสที่สะสมมานานแสนนานในสังสารวัฏฏ์ให้เบาบางได้ เพราะว่าการช่วยเหลือสังคม ก็เพียงให้สังคมสะดวกสบายพ้นจากความเดือดร้อน แต่ใจล่ะใครช่วย? ไม่มีใครสามารถที่จะไปช่วยจิตใจของเขาซึ่งเต็มไปด้วยกิเลสและก็เป็นทุกข์เพราะกิเลส ให้ค่อยๆ พ้นทุกข์จากกิเลสได้ เพราะฉะนั้นต้องรู้หน้าที่ที่ประเสริฐที่สุดยิ่งกว่าหน้าที่ของคฤหัสถ์ก็คือศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ และก็แสดงธรรมเพื่อที่จะให้คฤหัสถ์ได้มีโอกาสเข้าใจถูกต้องด้วย

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ