[เล่มที่ 36] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 827

ทุติยปัณณาสก์

อานิสังสวรรคที่ ๕

๖. นิพพานสูตร

ว่าด้วยฐานะที่มีได้ และมีไม่ได้

อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 36]

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 827

๖. นิพพานสูตร

ว่าด้วยฐานะที่มีได้ และมีไม่ได้

[๓๗๒] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้พิจารณาเห็นนิพพาน โดยความเป็นทุกข์ จักเป็นผู้ประกอบด้วยขันติ ที่สมควร ข้อนั้น ย่อมไม่เป็นฐานะ ที่จะมีได้ เธอไม่ประกอบด้วยขันติ ที่สมควรแล้ว จักก้าวลงสู่ความเป็นชอบ และความแน่นอน ข้อนั้น ย่อมไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ เมื่อไม่ก้าวลงสู่ความเป็นชอบ และความแน่นอน จักกระทำให้แจ้ง ซึ่งโสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล หรือ อรหัตตผล ข้อนั้น ย่อมไม่เป็นฐานะที่จะมีได้.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้พิจารณา เห็นนิพพานโดยความเป็นสุข จักเป็นผู้ประกอบด้วยขันติที่สมควร ข้อนั้นย่อมเป็นฐานะที่จะมีได้ เธอประกอบด้วยขันติ ที่สมควรแล้ว จักก้าวลงสู่ความเป็นชอบ และความแน่นอน ข้อนั้น

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 828

ย่อมเป็นฐานะที่จะมีได้ เมื่อก้าวลงสู่ความเป็นชอบ และความแน่นอน จักกระทำให้แจ้ง ซึ่งโสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล หรืออรหัตตผล ข้อนั้น ย่อมเป็นฐานะที่จะมีได้.

จบนิพพานสูตรที่ ๖